En ineens ben je terug in Nederland. Het blijft bijzonder, hoe snel dat gaat. In een paar uur vlieg je terug, waar je drie weken over fietst.
De komende dagen staan vooral leuke dingen met familie en vrienden op het programma.
De komende week daarom even geen nieuwe dagboek-berichten uit Noorwegen. Op maandag 1 juli gaat de reis door Noorwegen verder. Dit weblog wordt vervolgd!
Op Trondheim Airport. Met de telefoon aan de oplader. Gratis Wifi op het vliegveld: dat is luxe en maakt het wachten minder vervelend. Straks eerst naar Oslo en dan door naar Amsterdam. Om kwart over zes ben ik op Schiphol.
Ik heb nog best lang rondgehangen in Mosjoen, maar ondertussen heb ik iedere hoek van het dorp wel gezien. Sinds zes uur zit ik nu in de wachtkamer van het station. Er zijn stoelen, tafel, toilet, stopcontact, trein-dienstregelingen en een lego-speeltafel. Nog vijf uur wachten. Dutten en een beetje lezen. Er is nog één andere wachtende. Dat is een Duitse jongen die liftend naar de Noordkaap wil, maar al 48 uur gestrand is in Mosjoen en nu besloten heeft dan maar een stuk de trein te nemen. Het lift niet lekker in Scandinavië.
Ik heb een pak melk, een brood en een stuk kaas bij me. Daarmee kom ik de nacht best door. Op het vliegveld koop ik morgenochtend wel iets zoets. En vanavond haal ik vast nog een kop thee - aan de overkant zit een Narvesen winkel. Dat is een Noorse variant op de Bruna. Daar kan je voor 20 kronen een kop thee krijgen.
De trein vertrekt om 01.40 uur.
(...en ook van Noorwegen, trouwens).
Naast de romantische, kleinschalige Sjogata ligt dit industriecomplex met een grote aluminiumfabriek. Zware industrie is typisch voor Noorwegen met zijn overvloed aan goedkope energie. Als "geordende" Nederlander verwacht je dergelijke industriële installaties eerder aan te treffen in de "mainport", op industrieterreinen, in havengebieden, bij grote agglomeraties. Hier vind je ze echter midden in de meest overweldigende natuurgebieden, vaak naast kleine dorpjes die compleet in de schaduw liggen van de grote fabriek. De Noren kunnen (gegeven de keuze voor zware industrie) moeilijk anders: ze hebben maar een paar grote steden en het hele land is één groot natuurgebied. Een lokale gemeenschap als die van Monsjoen worstelt er mee: economie en leefbaarheid. Een groenere economie als alternatief? Noorwegen is een olie-land, dat merk je!
Blij dat ik binnen zit! De Sjogata is in 5 minuten veranderd in een stromende rivier. Één hagel- en plensbui en er staat staat ineens 15 cm water in de straat, zonder kaplaarzen is er geen doorkomen meer aan.
Mosjoen blijkt achter de gebruikelijke anonieme winkelstraten een alleraardigst historisch steegje langs het fjord te hebben: de Sjøgata. Oude houten huisjes aan het water, café's en galeries; hier kom ik de middag wel door. Ik heb me geïnstalleerd in de Kulturverksted - café, galerie, antiquariaat, hotel en cultuurcentrum in één.
http://www.kulturverkstedet.net/
In de plaatselijke bibliotheek trof ik een mini-tentoonstelling over de avonturen van Anders Eriksen. Anders is een "blikkenslager" (loodgieter) uit Mosjoen die op latere leeftijd (75 jaar) het fietsen heeft ontdekt. In de jaren dertig van de vorige eeuw (hij was toen 80+) heeft Anders grote fietstochten door Noorwegen ondernomen. Aan de foto's te zien, liep in die tijd nog het hele dorp uit als er een reizende fietser langs kwam. Anders werd steevast door de burgemeester en uiteindelijk zelfs door de koning van Noorwegen ontvangen. Verder begreep ik niet zo veel van de teksten bij de tentoonstelling.
Het "voorbeeld" geeft moed. Hoezo op leeftijd? Je kan nog wel een tijdje doorgaan!
Deze vrolijke dames (Allis en Beate) fietsen door Noorwegen om aandacht te vragen voor het probleem van armoede in Noorwegen.
Noorwegen mag een bijzonder welvarend en rijk land zijn, ook hier heb je groepen die niet mee kunnen komen en buiten de boot vallen. Het is hetzelfde liedje als bij ons. De situatie van kinderrijke migrantenfamilies en alleenstaande oudergezinnen wordt steeds lastiger. Er is vaak te weinig inkomen om in het levensonderhoud te voorzien, om kinderen een goede maaltijd voor te zetten en om deel te nemen aan normale sociale activiteiten.
Allis en Beate fietsen voor de Noorse FO: de vakbond voor sociaal werkers (soort AbvaKabo). Ze hebben ook een blog:
http://krafttraakk.wordpress.com/
Aardige dames bij de FO: ik werd onthaald met taart en koffie. Dat is altijd welkom (in Noorwegen ben ik inmiddels een soort zwerver geworden :-)
Daar staat ie dan: achter in de garage van de camping, tussen de sneeuwschuiver en de winterbanden. Ik denk dat het een vertrouwde plek is. Het blijft spannend. Hopelijk staat de fiets er volgende week maandagavond nog zo bij. En ik hoop dat ik er dan ook bij kan: ik kom laat aan op maandagavond. De camping receptie is open tot 22.00 en de bowlingbaan zelfs tot 24.00 uur, dus dat moet gaan lukken. Zucht.
Het is gelukt alles droog in te pakken. Uiteindelijk heb ik
wel de wasdroger gebruikt. De tent heb ik vanmorgen in de eetkeuken van de camping laten drogen. Buiten regent het sinds een uur of 10 vanochtend. De nacht was droog en zonnig (bizar: ik moest er vannacht om half 2 even uit - de hemel was strak blauw, de bergen lagen al in de zon).
Nu heb ik nog de hele middag en avond voordat de trein vertrekt. Ik ga maar eens kijken wat er in Mosjoen te doen is.
102 km. Eerst langs Sandnessjoen 60 km noordelijk over de FV 17, daarna afgebogen naar het zuidoosten en 40 km over de FV78 naar Mosjoen. Vooral deze laatste weg is een verrassend mooie smalle weg die sierlijk langs het fjord slingert met een heleboel tunnels en kleine klimmetjes. Volgende week mag ik deze weg nog een keer in de andere richting fietsen om de FV17 verder te vervolgen.
Ik had net de was weer opgehangen (om tien uur in de avond is de zon nog zo fel dat het best droogt), krijg je dit weer. Mooi zo'n regenboog, maar de was kan nu morgenochtend zeker in de droger...
Vanmiddag ben ik aangekomen in Mosjoen. Hier laat ik de fiets een week achter als ik morgen "even" terug vlieg naar Nederland. Volgens het meisje van de receptie is er achter in de garage van de camping wel een plaatsje voor mijn fiets. Fijn, maar de manier waarop het werd gezegd geeft nog niet direct veel vertrouwen. Morgen ga ik het goed regelen. Vandaag eerst spullen wassen en zorgen dat alles droog wordt. Ik dacht eerst een hutje te huren, maar omdat de zon vanmiddag zo fel scheen heb ik toch weer de tent opgezet. Na 2 buien heb ik daar nu toch een beetje spijt van. Maar goed, er is ook een droger op de camping en morgen heb ik de hele dag tijd om alles klaar te maken.
De trein naar Trondheim Airport vertrekt in de nacht van maandag op dinsdag om 1.40 uur. Om half acht dinsdagochtend ben ik op het vliegveld. Een paar uur later vertrekt het vliegtuig naar Oslo en aan het eind van de middag ben ik dan in Amsterdam.
Leuke verrassing: Alan, de Zwitserse fietser die ik 5 dagen geleden op de camping bij Trondheim heb ontmoet, kwam ineens aanfietsen. Alan is de directe route langs de E6 gefietst, terwijl ik de (iets langere) route langs de kust ben gefietst. Zijn eten was op, ik had nog veel restjes en heb voor 2 gekookt. Gezellig samen gegeten en veel gekletst. Alan is van 1964, we schelen precies een jaar :-)
Noren bouwen graag bruggen. De Helgeland brug is daar een mooi voorbeeld van. Het is één van de langste spankabel bruggen ter wereld. De sierlijke brug overspant een fjord van meer dan een kilometer breed. En dat voor een smal weggetje met amper verkeer. Leuk voor de fietsers!
Vanaf de brug moet je goed zicht hebben op de "Seven Sisters Mountain Range". Dat is een markant kustlandschap met zeven bergen van rond de duizend meter hoog. Vandaag hingen de wolken helaas zo laag dat ik maar een klein stukje van één van de zeven zusters kon zien.
Deze jongen is niet helemaal echt, maar hij kan tenminste niet weg lopen en blijft rustig staan voor de foto.
Als je goed kijkt zie je de Helgeland brug op de achtergrond van de foto. De route vandaag ging ook over de brug.
Onderweg naar Mosjoen: een prachtig weggetje dat omhoog en omlaag slingert langs het fjord. Langzaam dringt de zon door en verdwijnen de wolken.
Vanmiddag een goede plek vinden om mijn fiets met spullen achter te laten. Best wel spannend, maar het zal lukken!
De Noren vieren op 23 juni traditioneel St. Hans: de midzomer zonnewende, de langste dag. Er worden dan overal in Noorwegen vuren ontstoken. Dat was ook het plan op de camping. Het wilde gisteren niet echt lukken. De takken waren te nat: het gaf veel rook af, maar geen vuur. Dit is wat er vanochtend nog van de brandstapel over is. Noorse meisjes schijnen met St. Hans bloemblaadjes onder het kussen te leggen. Dat heb ik niet gecontroleerd.
115 km van Kjelleidet (voor Holm) tot Soroffesoy (bij Tjotta). Hele dag regen, niet koud. 3 veerboot oversteken: Holm-Vennesund (25 min), Horn-Andallsvag (20 min), Forvik-Tjotta (60 min). Erg mooie route: slingerend langs sterke bergen tot Holm, vlakke weg met mooie uitzichten over Somna, langs kale rotsen op Vevelstat en een weg met aan beide kanten uitzicht op zee na Tjotta. Ook de tocht met de derde veerboot is een belevenis, deze doet tijdens de route verschillende eilanden aan, vaart met hoge snelheid langs steile kliffen en door smalle doorgangen, neemt haakse bochten en heeft een salon met grote ramen. Heel leuke plek tenslotte is de oude handelsnederzetting van Forvik, wat nu een koffiebranderij/café in zit. Je kan er ook mooi kamperen. Ik heb echter toch de veerboot genomen en de eerstvolgende camping na Tjotta. Ook een prims camping met een mooi keukentje om de avond door te brengen.
Op het route kaartje ontbreekt de laatste oversteek. Ik zit dus iets verder noordelijk. Hoef verder geen oversteek meer te maken om door te fietsen naar Mosjoen (minder dan 100 km).
NB: het ging niet helemaal goed met het plaatsen van het kaartje hieronder. En nu kan ik de verkeerde kaartjes niet meer verwijderen met Blogger-mobiel. Het onderste kaartje is de route van vandaag, het bovenste kaartje de route van gisteren en op het middelste kaartje kun je zien waar ik nu ben.
Wat een "dienstregeling" niet met je doet. De andere dagen heb ik me niet echt verdiept in de dienstregelingen van de verschillende veerboten. Vandaag heb ik dat voor de eerste keer wel gedaan. In de route van vandaag zaten namelijk drie veerboten, die niet zo frequent vatten en ook niet zo'n regelmatige dienstregeling hebben. Dat luisterde dus wat nauwer, vooral omdat ik maandag de trein moet hebben in Mosjoen. Aan de andere kant heb ik gisteren en eergisteren zo'n voorsprong op mijn schema voor Mosjoen opgebouwd, dat dat ook best mee valt. Maar als ik een keer iets in mijn hoofd heb, dan kan ik het moeilijk los laten.
Dus moest ik vanochtend die eerste veerboot hebben. Zie het bericht hierboven. Op het eerste eiland had ik daarna alle tijd om onderweg lekker ergens pauze te houden. Dacht ik. Het was erg regenachtig en ik verheugde me op een dorpscafé waar ik bij een kopje thee lekker op zou kunnen warmen (en drogen). In de folder op de veerboot had ik namelijk gezien dat er in het dorp halverwege het eiland een café zou zitten! Dat leek me wel wat. Ter plaatse bleek hrt het café echter niet meer te zijn dan een hoekje met een paar plastic stoelen aan een tafel met een thermoskan koffie in een gebouw dat tevens dienst deed als administratie kantoor, medisch centrum en zorg centrum. Achter het raam zat de pedicure oma's voeten bij te werken. Gezellig kopje koffie drinken? Hier had ik niet zo'n zin in. Ik ben door gefietst. En toen dacht ik: maar dan kan ik ook een veerboot eerder nemen: 13.10 in plaats van 14.45 uur. Zou dat lukken? Het was nog 26 km tot de veerboot en ik had nog vijf kwartier. Dat moet lukken. Even aanzetten, sprintje trekken, en vervolgens racete ik over het eiland en kwam ik alweer precies op tijd aan. Ik kon meteen de veerboot oprijden, achter mij ging de klep gelijk dicht.
Overigens valt dat "racen" met volle bepakking wel mee: veel harder rijd ik er niet door. En met een kruissnelheid van 26 kmh zie je ook nog genoeg om je heen, maar ik stop niet meer om foto's te maken (daarvoor was het toch te nat).
Na de twede veerboot kwam er een derde. Volgens de dienstregelingen zat er tussen de aankomst van de tweede en het vertrek van de derde veerboot 45 minuten. Tussen beide veerboten was de te overbruggen afstand 17 km. Dus ik begon meteen weer... Tot ik me bedacht: "wat heeft het voor zin om drie uur al op de camping te zijn?" De volgende veerboot gaat tweeëneenhalf uur later. Laat ik dat doen. Dat was relaxt en werd gelijk beloond met een gezellig café annex koffiebranderij bij de veerhaven. Daar heb ik uitgebreid thee gedronken en Noorse Wafelcake gegeten. Het begin van een nieuwe verslaving? Zie het vorige bericht.
Dit heb je niet vaak in Noorwegen! Maar dit is een aanrader voor een lekker glad the en een Noorse wafel.
HANDELSSTEDET FORVIK
www.avec.as
De laatste dagen staan er steeds vaker van dit soort waarschuwingsborden langs de weg. Maar ik had nog geen rendier gezien. Ik was van plan een blog berichtje te schrijven met de titel: "ze zijn er wel, maar je ziet ze niet". Dat hoeft niet meer. Ik heb vanmiddag mijn eerste rendier gezien: een hele echte grote! Zij (geen gewei?) dartelde vrolijk in een grasveld langs de weg op zo'n honderd meter afstand van me. Ze zien er koddig uit, deze beesten: een mengvorm van een hert en een paard (maar dan een werkpaard, geen renpaard).
Geen foto, helaas. De batterij van de Nikon is al twee weken leeg (en kan ik niet opladen, stomme actie) en met de groothoek lens van de telefoon zou het alleen maar een bruine stip in het groen zijn. Bovendien: voordat ik de telefoon uit de tas heb gepakt, ontgrendeld, camera ingeschakeld, is zelfs het sloomste rendier al lang verdwenen :-(
Is erg mooi. Het landschap lijkt wel op dat van de Schotse westkust, de Hebriden. Het landschap doet iets vriendelijker aan. Waarschijnlijk omdat ze hier, in tegenstelling tot in Schotland, niet alle bomen gekapt hebben, en omdat er op dit eiland ("de graanschuur van Noorwegen") nog wat grazige weilanden met bonte koeien zijn en er wat akkerbouw is.
Het plan voor vanochtend was de veerboot van 8.30 uur te nemen naar het eiland Somna, zodat ik rustig de tijd zou hebben om over het eiland te fietsen. Ik had op de kaart uitgeteld dat de afstand 23 km is van de camping tot de veerboot. Als ik om zeven uur weg zou fietsen; had ik rustig de tijd om dat te halen.
Natuurlijk heb ik weer te lang getreuzeld met inpakken; uiteindelijk was het kwart over zeven geweest toen ik op de fiets stapte. Dat kon wel eens krap worden, dacht ik. Vooral toen ik ontdekte dat die vlakke kustweg helemaal niet zo vlak was en de wind bij vlagen loeihard om de hoek kwam zetten. Uiteindelijk was ik nog vijf minuten te vroeg. 23 km gefietst met een gemiddelde van 21 kmh. Niet slecht met die wind (en regen). Drijfnat en stomend kwam ik aan op de veerboot. In de salon (deze keer met uitzicht - in veel Noorse ferries kan je niet naar buiten kijken) heb ik me zelf verwend met een dure kop thee en een Noors koud pannenkoekje.
...maar in ieder geval beter zicht dan gisteravond. Dat gaat dus vooruit. Vandaag = veerboten-dag, eilandhoppen, kijken hoe ver we komen!
145 km van de camping bij Namsos tot camping bij Kjelleidet 20 km voor de veerboot Holm-Vennesund. Na zonnige start vanochtend, vanmiddag een erg nat einde. Van indrukwekkende kust Helgeland helaas weinig te zien door regen en wolken. Update volgt bij betere internet verbinding.
Dit is volgens de Zwitserse familie van gisteravond de mooiste camping van heel Noorwegen. Dat weet ik niet. De camping ligt heel mooi aan het Namsenfjord. Het is er ook heerlijk stil. De camping ligt 5 km van de doorgaande weg af. Om er te komen moet je over een onverharde weg. Ik fiets heel graag over onverharde wegen. Dat is dus een groot pluspunt.
Op de camping wordt voornamelijk Duits gesproken. Dat is wel makkelijk. De camping is van een Oostenrijks stel. De belangrijkste doelgroep zijn de sportvissers. Die vangen hier heel grote vissen. Zie de website van de camping:
http://www.urlaub-norwegen.at/
158 km: Flakk-Namsos.
Om half 9 met de veerboot het Trondheimfjord overgestoken en vervolgens via een binnendoor weggetje naar de FV720. Deze afkorting was wegens werkzaamheden eigenlijk voor alle verkeer afgesloten, maar ik kon er wel langs fietsen. Misschien verklaart dit waarom het de rest van de route zo ongelooflijk rustig was. Ik ben 2 uur lang geen enkele andere weggebruiker tegen gekomen. Ook verder waren er weinig voorzieningen. Pas na 70 km was er een buurtsuper-café-benzinepomp. Daar werd ik uiterst vriendelijk ontvangen en getrakteerd op chocoladecake bij de thee. Ongeveer 15 km verder volgde het eerste gehucht. Na 100 km bij Malm (tweede pauze, weer binnen bij de COOP-Market thee drinken) ging de route verder over de RV17. Dat is de weg die ik de komende dagen blijf volgen. Deze eerste 60 km was de RV17 voor Noorse begrippen vrij druk, maar dat zal verder op wel afnemen. Het is ook de meest voor de hand liggende toeristische noord-zuid verbinding. Dat merk je aan de groepen motorrijders en de witte campers die voorbij komen. Waarschijnlijk kom ik nu ook wat meer fiets toeristen tegen. Vandaag waren het er vijf: de drie Noren van het vorige bericht en twee (aan fiets en uiterlijk te zien-ik heb ze niet gesproken) Nederlanders.
Het zat er al een paar dagen aan te komen: ik ben nu echt verkouden. Het fietst er gelukkig niet minder om. Het liep vandaag lekker. De planning was na 125 km een camping te pakken, maar daar was ik zo vroeg dat ik besloot door te fietsen. Een Zwitserse dame had me een camping kort voor Namsos aangeraden. Daar zou het zo mooi zijn. en dat was nog maar 30 km verder.
Ik had goed 50 km gefietst en vond dat het tijd werd voor de eerste lunch stop. Onderweg was er niets: geen enkele winkel of tankstation en de laatste 2 uur had ik zelfs geen auto's meer gezien. Dus ging ik maar mijn boterhammen langs de kant van de weg opeten. Toen kwamen ineens deze drie mannen uit de andere richting aan fietsen. Het zijn Noren uit Trondheim, die terug komen van hun fietsreis. De man met het rode jasje komt terug van de Noordkaap, de andere twee fietsen vanaf Bodo mee. Een vrolijk stel bij elkaar. Goed nieuws was dat ze me konden vertellen dat er 20 km verderop een supermarkt met café is. Daar zit ik nu te internetten. Lekker warm binnen. Buiten is het fris, maar nu in ieder geval weer droog. De eerste 40 km miezerde het. De route is mooi, en rustig dus...
Ik heb vanmiddag treintickets gekocht voor Mosjoen-Trondheim heen en weer. Morgen steek ik eerst met de ferry het Trondheimfjord over en fiets ik vervolgens richting Kystriksveien (de kustroute FV17.
Het weerbericht voor de komende 2 dagen is verrassend goed: weinig wind, redelijk droog en warmer! Eerlijk gezegd kan ik dat niet echt geloven. Vandaag was het namelijk mooi zonnig en warm tot een uur of drie, toen betrok het, begon het hard te waaien en nu is het koud en plenst het al weer een uur of twee. Ik zie het wel. Vroeg naar bed en hopen dat het morgenochtend droog is.
Vanavond ben ik op de camping weer een fietsreiziger tegen gekomen: Alan uit Zwitserland. Alan is in 4 weken van Zwitserland tot hier gefietst (2700 km) en op weg naar de Noordkaap. Wij zullen elkaar de komende dagen vast vaker zien. Alan ziet er trouwens heel Hollands uit op zijn nagelnieuwe "Koga-Miyata handbuilt in the Netherlands" vakantiefiets, maar hij spreekt Duits als een Fransoos. Dat klinkt leuk.
Eigenlijk ben ik dus 6 dagen te vroeg in Trondheim aangekomen. Ik heb een retourvlucht Trondheim-Amsterdam geboekt voor volgende week: dinsdag 25/6 heen, maandag 1/7 terug. Ik ga een paar dagen naar Nederland voor de verjaardag van Lieke en de diploma uitreiking van Jelle.
Nu heb ik hier dus 6 dagen "over". Ik heb verschillende opties de revue laten passeren, variërend van een paar dagen rond Trondheim touren, een ritje Trondheim-Oslo (ook een klassieker: http://m.styrkeproven.no/ - daarvoor is het helaas net 3 dagen te vroeg), of nog een stukje door naar het Noorden. Dat laatste trekt het meest en gaat het waarschijnlijk worden. Ik ga straks langs het station om te checken of ik het goed heb gezien, maar ik kan waarschijnlijk maandagavond 24/6 met de nachttrein van Mosjoen naar Trondheim Airport terug komen en dan nog ruim op tijd in kunnen checken voor de vlucht. Fiets en uitrusting laat ik dan ergens in Mosjoen achter. Om een en ander goed te kunnen organiseren wil ik liefst a.s. zondag in Monsjoen aankomen.
Mosjoen ligt een goede 400 km boven Trondheim. Vanaf Steinkjer zijn er twee routes mogelijk: 1. de directe, over de E6 (de doorgaande Noord-Zuid verbinding van Noorwegen), of de FV17 (de toeristische route langs de kust). Voordeel van de E6 is dat deze route een stuk korter is, meer voorzieningen onderweg heeft en geen veerboten kent. Nadeel is dat de weg een stuk drukker en landschappelijk minder aantrekkelijk is. De FV17 route is 80 km langer een kent een flink aantal veerboot oversteken. Vanochtend dacht ik op nummer zeker te gaan en voor de E6 te kiezen. Maar na een bezoek aan de Tourist Info neig ik nu toch meer naar de Kustroute. Ik heb een boekje mee gekregen met route info en een overzicht van alle veerverbindingen. Vanavond nog een keer door rekenen, maar de RV17 moet ook goed te doen zijn in 4 dagen. En een beetje uitdaging is ook niet verkeerd. Keuzes maken blijft moeilijk ;-)
Uniek in de wereld: Trondheim heeft een lift om fietsers de plaatselijke huisberg omhoog te helpen. Het principe is eenvoudig: Je blijft op de fiets zitten, je plaatst je rechter voet op een steunblok, je drukt op de knop en je voet wordt de helling omhoog geduwd. Je kunt kiezen uit twee snelheden. Jammer dat ik de fiets op de camping heb gelaten!
Er is veel te bezichtigen in Trondheim, maar ik ben vandaag meer in de slenter- dan in de actieve bekijk-stemming. Lekker ontspannen door de stad zwerven. Naar de Noren kijken. Natuurlijk wel met een kopje thee en een stuk Amandel-taart! - Bij Annas Kafe.
