zondag 28 oktober 2018

Video van de MTB rit op zondag

Het is koud in Ronda. Een avontuurlijke rit met MTB gids Eddy


Het is de laatste dag van de fietsvakantie in Ronda. Morgen vlieg ik terug naar Nederland. De al dagen voorspelde "polaire wind" heeft vandaag ook Zuid-Spanje bereikt. Gisteren zaten we met 20+ graden op het terras. Vandaag is het niet warmer geworden dan een graad of 7. Het is zonnig, maar in de wind is het erg fris. Gelukkig heb ik warme fietskleren mee genomen. Daarmee was het ook vandaag nog prima fietsen.

Als afsluiting van de week hadden de gidsen een "zware technische route" geselecteerd.  De route was niet erg lang, maar maakte veel hoogtemeters over steile, smalle rotsachtige paden. Samen met "personal guide" Eddy heb ik genoten van een landschappelijk fraaie en technisch inderdaad pittige route ten zuiden van Ronda (richting Guzcar). Af en toe moesten de fietsen op de schouders en moesten we ons een weg banen door de "bush" omdat het pad door het noodweer van vorige week volledig was verdwenen. Ik heb genoten van een avontuurlijke afsluiting van een geweldig mooie week fietsen!

zaterdag 27 oktober 2018

Andalusië met de racefiets: de "Koninginnerit"


De racefietsers in het hotel doen de "Oktober Uitdaging" van Andalusië fietsreisen. De "uitdaging" bestaat er uit om in 5 dagen ruim 500 km te fietsen en meer dan 10.000 hoogtemeters te maken. Hoogtepunt van de week is de "Koninginnerit". Dan wordt in 1 dag ruim 130 km gefietst en meer dan 3000 hoogtemeters geklommen. Ik kon de uitnodiging en de verleiding om mee te rijden niet weerstaan en heb ik de MTB voor één dag omgewisseld voor een racefiets.

2x klikken om de video (34 sec) te laden en af te spelen - klik op vierkantje voor full screen weergave

Het was even wennen aan de smalle bandjes, vooral omdat het 's ochtends eerst regende. Dan is het wel oppassen met glad wegdek. De eerste klim vanuit Ronda hebben we nog in de regen gefietst, maar al in de eerste afdaling werd de weg snel droog. Daarna scheen de zon volop. Het was een prachtige rit met een leuke groep sterke fietsers.

vrijdag 26 oktober 2018

Rustdag: modder happen en natte voeten halen

Vandaag hadden de gidsen van Andalusie Fietsreizen een welverdiende rustdag. De andere deelnemers hadden ook geen fietsplannen. Zelf heb ik wel de fiets gepakt en op eigen houtje de directe omgeving van Ronda verkend. Het idee langs de kloof terug de stad in te fietsen was leuk, maar toch wat moeizaam omdat de brug over de Guadalevin (het riviertje door de kloof) vorig weekend volledig  ingestort is. Ik moest een stuk terug fietsen om een paar honderd meter stroomafwaarts door de rivier te waden. Ook enkele wegen waren plaatselijk zo zwaar beschadigd (of voorzien van zo'n dikke laag modder) dat fietsen niet meer ging. Maar te voet lukt het eigenlijk altijd wel. Je wordt er alleen nogal vies van.
Morgen ga ik niet mountainbiken. In plaats daarvan ga ik de "koninginnerit" met de wegrenners mee rijden. Ook leuk. Heb er zin in!

donderdag 25 oktober 2018

Van Ronda naar Marbella


Vandaag stond een MTB rit naar de kust op het programma. Vanaf Ronda gaat het eerst 20 km omhoog tot een ruim 1200 meter hoge col. Daarna volgt een 30 km lange afdaling tot aan zeeniveau. De route loopt langs de rand van het natuurgebied Sierra de las Nievas en eindigt in het "poshe" Marbella. Het contrast kan niet groter zijn.

woensdag 24 oktober 2018

Voorjaar in Ronda


Na de toch wat druilerige dag van gisteren vandaag volop zon in Ronda. Samen met gids Eddy een afwisselende tocht gefietst door de omgeving. Ook voor morgen wordt mooi weer voorspeld.  Dan fietsen we naar de kust.

dinsdag 23 oktober 2018

In de blubber in Ronda


Gisteravond laat ben ik in Ronda  (Andalusië,  Spanje) gearriveerd. Ik ga hier een week  fietsen (mountainbike) met Andalusie Fietsreizen.

Afgelopen weekend was noodweer in Ronda en omgeving: er is dit weekend zoveel regen gevallen als normaal in een jaar. Water- en modderstromen hebben veel schade aangericht: aardverschuivingen, vernielde (spoor)wegen en bruggen, weggespoelde auto's, ondergelopen huizen etc. Voor de komende dagen wordt rustig weer verwacht. Vandaag was het nog bewolkt en druppelde het soms. Maar morgen moet het weer zonnig zijn.
De eerste fietsdag in nieuw gezelschap is altijd verkennen: hoe zit het met het niveau, de vaardigheden en de conditie van de groepsleden? Vandaag was het daarbij dus ook de vraag hoe de omgeving er bij ligt. Het water heeft zijn sporen achter gelaten. Geulen, losse keien, modder en zandpassages maken wegen die anders goed te doen zijn ineens een stuk lastiger.

Begeleiders Eddy en Danny wisten er toch een leuke rit van te maken. Op het eerste onverharde stuk lek reed ik meteen lek. Mooie start. Luxe dat dan 2 heren gelijk je band wisselen;-)
Na de koffie splitste de groep en maakten we er met Eddy en Peter een modderfeest van. In een tunnel onder het spoor stonden plotseling tot over onze enkels in de modder. Er was geen doorkomen  meer aan. Er kwam een graafmachine aan te pas om de weg vrij te maken.
Op dag 1 dus meteen goed vies geworden. Dit wordt een mooie vakantie!

zaterdag 13 oktober 2018

Waypoint ATB GPS Marathon 2018


De afgelopen jaren was het telkens mooi weer tijdens de Waypoint GPS ATB Marathon (WAGM). , Maar dit jaar was een uitschieter met een middagtemperatuur van 28 graden. dat is extreem  voor half oktober. De WAGM is een rit van 130 km over mtb routes en andere onverharde in Salland. Met de heen en terugrit van Enschede naar startpunt in Rijssen heb ik deze zaterdag ruim 190 km gereden. Een goede gelegenheid om te wennen aan offroad rijkwaliteiten van de Idworx BLT.

maandag 17 september 2018

Fietsweekend in de Ardennen


Dit jaar was Botassart de uitvalsbasis voor het jaarlijkse fietsweekend met de collega's. Botassartligt in het zuiden van Wallonië, vlak bij Bouillon aan de Franse grens. Het was de 23e editie, over 2 jaar vieren we een jubileum! Ik zelf ben "pas" sinds 2002 van de partij, maar er fietsen nog 2 of 3 deelnemers mee die er al in 1995 bij waren. Het weer was (zoals bijns ieder jaar) prima en de omgeving fraai. De routes gingen zowel door België als Frankrijk. Zaterdag hebben we geluncht in Monthermé (F). In deze plaats mondt de Semois uit in de Maas.


De video start niet automatisch. Klik de pijl - het kan even duren voordat de video geladen is.

zaterdag 1 september 2018

Met een omweg naar Eindhoven

Woerden- Eindhoven is een route die ik vaker fiets. Een enkeltje is tussen de 100 en de 110 km afhankelijk van de gekozen route. Vandaag had ik afgesproken pas aan het eind van de dag in Eindhoven te zijn. Een mooie kans om lekker de tijd te nemen en met de nieuwe fiets met een flinke omweg rustig naar Eindhoven te fietsen. De route ging door de Biesbosch, langs de Maas, door de Drunense Duinen en over de Kampina. Ik heb geprobeerd zo veel mogelijk onverharde wegen in de route op te nemen. Onderweg heb ik waar mogelijk de veerpont genomen om de rivier over te steken. Meestal probeer ik dat te beperken, omdat het wachten voor het veer te veel tijd kost. Het was een mooie route, vooral de Kampina vond ik erg fraai. Totale afstand was 150 km.

vrijdag 31 augustus 2018

Lunchen op Schiphol

Bijna iedere vrijdag gaan we met een groep vrienden een rit rond Woerden fietsen. Vandaag moest één van de groepsleden werken op Schiphol. Dat was een mooie aanleiding om een keer naar het vliegveld te fietsen en daar te lunchen. Schiphol ligt natuurlijk op een bijzondere plek in een nogal kale Haarlemmermeerpolder, maar vanuit Woerden is het best een aantrekkelijke route.

maandag 23 juli 2018

Onderweg in Engeland!

Janine en ik fietsen op dit moment met de tandem door Noord-Engeland. Op verzoek van Hinke doen we dit keer dagelijks verslag op Facebook. Terug in Nederland volgt verslag op dit weblog.
De geplande route is een dubbele C2C (Coast to Coast): Westwaarts van Hull naar Southport (= de Trans Pennine Trail) en oostwaarts van Morecambe naar Bridlington (= de Way of the Roses).
Het eerste deel zit er al weer op. We zijn nu in Bolton le Sands aan de Ierse zee. Morgen beginnen we aan the Way of the Roses. De rozen staan voor de logo's/emblemen van Lancashire (=rode roos) en Yorkshire (=witte roos).

zondag 24 juni 2018

Kamperen op de Veluwe


Het kwam onverwacht mooi uit. Ineens een weekend zonder afspraken: een mooie gelegenheid om een nachtje te kamperen op Natuurkampeerterrein Drie op de Veluwe bij Ermelo. Ik wilde ook nog een keer proberen een complete kampeeruitrusting inclusief kookgerei (brander, pannetje etc.) compact mee te nemen op de Gravelbike. Met een zomeruitrusting (lichte slaapzak, niet veel warme kleding) gaat dat prima. 

Tijdens de trip naar Spanje dit voorjaar had ik meer bij me. Daarvoor had ik een bagagedrager met kleine zijtassen gemonteerd. maar eigenlijk is deze fiets daar niet echt geschikt voor. Met te veel gewicht aan achterop wordt het rijgedrag wat instabiel. Met alleen frametassen rijd het een stuk beter.

zaterdag 9 juni 2018

Rondje Groene Hart

Met collega's Rini en Johan deelgenomen aan de Rabo Sponsor Tocht. Met hun deelname hebben de deelnemers lokale verenigingen gesponsord. In ons geval de Woerdense kanovereniging Wyrda. 

donderdag 17 mei 2018

For the love of my bike

Leon van Bon - For the Love of my Bike from Topcompetitie on Vimeo.

In goed gezelschap van 200 honderd andere fietsliefhebbers staat ook mijn portret in het nieuwe fotoboek van Leon van Bon. Mooi werk!

zondag 29 april 2018

Samenvatting fietsreis naar Spanje


Update juli 2018:
Het is jammer dat ik de fietstocht naar Zuid-Spanje halverwege moest afbreken. Maar het waren toch 2 mooie weken. Het herstel van de voet duurt helaas een stuk langer. En dat hakt er heftiger in dan ik had verwacht. Na 3 maanden is de pijn wel verdwenen, maar de voet blijft gevoelig en wat dikker en lopen gaat nog niet echt soepel. Geduld. Fietsen gaat gelukkig wel goed. enige neiging tot overcompensatie heb ik wel.

Afstand: 1517 km
Stijging: 15110 hm
Hoogste punt: 1266 m
Aantal dagen op de fiets: 13

Foto album: Google Photos: Reis naar Frankrijk en Spanje

zondag 22 april 2018

Dag 19: Terug in Woerden!


Het ging anders dan gepland, maar alles bij elkaar ging het best vlot. Dinsdagochtend zat ik nog aan het ontbijt in Girona. En aan het eind van de dag zat ik thuis in Woerden met een kop thee aan de keukentafel. Ook fiets en de bagage zijn weer terug in Woerden.

Na het ontbijt kwam een ziekenbroeder met een ambulance(/busje voor ziekenvervoer) naar het hotel om me met fiets en al naar Barcelona Airport te brengen. Dat liep volgens plan, maar vervolgens bleek bij de check in balie dat er iets niet in orde was met de boeking van mijn vlucht. Na een serie telefoongesprekken heeft de Alarmcentrale een andere vlucht met een andere maatschappij geregeld. Met een beperkte vertraging ben ik naar Nederland gevlogen. Op Schiphol stond een taxibusje klaar om me naar Woerden te brengen.

Woensdagochtend had ik gelijk een afspraak bij de arts in Woerden. De diagnose is duidelijk: een ingescheurde enkelband. Ik moet rekenen op 6 tot 7 weken voor ik weer normaal en pijnloos kan lopen. De voet is ingezwachteld om de zwelling terug te brengen, maar mag voorzichtig worden belast. Beweging bevordert het herstel. Ik zal voorlopig een beetje rustig aan doen. Morgen (maandag) ga ik weer werken.

Jammer van het voortijdige einde van deze vakantie. Ik was graag nog 2 weken door Spanje gefietst (bestemming Andalusië). Het is niet anders. Ik heb genoten van de eerste weken (ook al was het niet altijd even droog & warm). En met het mooie weer in Nederland was het geen straf om hier met het been omhoog te zitten ;-).








dinsdag 17 april 2018

Dag 18: Repatriëring organiseren in Girona

Het is slechts een kleine kwetsuur van de voet. Maar het is een heftige confrontatie met de eigen kwetsbaarheid. Als lopen niet meer gaat kom je nergens.
Nou ja: op eigen kracht kwam ik vandaag tot ongeveer 50 meter van het hotel (later met krukken zelfs 200 meter!). Voor alles wat van verder moest komen, was ik aangewezen op de hulp van anderen.

Dan blijken reisverzekering en de service  van de bijbehorende alarmcentrale (NKBV/ANWB) handig. De alarmcentrale heeft vandaag alle vervoer voor mij en de bagage morgen geregeld. En me daarmee ook echt "ontzorgd". Ook de mensen in Girona waren zeer behulpzaam. Het personeel van Hotel Europa had veel geduld met me en heeft me geholpen met allerlei praktische dingetjes, Saskia en Dave van Bike Breaks Girona hebben een grote kartonnen doos om de fiets in te pakken naar het hotel gebracht, de dames van de Farmacie hebben me aan krukken geholpen, de bediening van Bar Oasis (terrasje direct tegenover het hotel) heeft me de hele dag van thee voorzien (de koffie op de foto is een uitzondering). Via telefoon en internet heb ik hulp, steun en adviezen gekregen van het thuisfront. Het was een warm bad☺!

Morgen komt het dan ook zeker goed met de terugreis. Om kwart voor tien word ik opgehaald door een taxichauffeur, die me op Barcelona Airport "overdraagt" aan de zorgen van de KLM. Ik laat het over me heenkomen. 

En de voet waarmee het allemaal begon vraagt nog even geduld,  maar ook daarmee komt het vast snel weer goed. Met dank aan zelfverherstellende vermogen van het menselijk lichaam...

zondag 15 april 2018

Dag 17: Shit happens. Het einde van de trip.

Ik wil het niet mooier maken dan het is. Ik baal er ontzettend van. Ongeluk schuilt in een klein hoekje.

Bij het verlaten van het appartement in Girona vanochtend ben ik uitgegleden op de spekgladde witmarmeren treden van de trap in het portiek. Daarbij heb ik mijn rechter voet lelijk bezeerd. Eigenlijk voelde het meteen niet goed. Toch ben ik gaan fietsen,  in de hoop dat de voet zich zou herpakken.

Ik wist dat de eerste 50 km van de etappe vandaag constant omhoog zouden gaan. Als ik op de top van de col (of eerder) zou merken dat het toch niet gaat, hoefde ik dus alleen maar om te draaien om me terug naar beneden te laten rollen.

Het was een prachtige dag om te fietsen. Mooi weer, schitterende route met uitzicht tot aan de Pyreneeën. De benen voelden goed, ik kon rustig pratend oprijden met een groepje racefietsers zonder bagage (nb: niet opscheppen, de meeste renners reden me uiteraard vlot voorbij. Het scheelt toch wel: 15 kg extra). Bij de koffiestop in het dorpje net voor de top merkte ik echter dat ik niet meer kon lopen en dat ik ook niet meer met mijn rechter voet uit het pedaal kon klikken. De lichte draaibeweging die je daarvoor moet maken, lukte niet meer. Ik ben doorgefietst tot het hoogste punt. Daar heb ik de knoop doorgehakt. Dit heeft geen zin. Ik ben omgedraaid.

Tijdens de afdaling reed ik nog lek ook. Dat "ontspannen naar beneden rollen" viel daarmee een beetje tegen. In Girona ben ik gelijk doorgereden naar de EHBO van het universitair ziekenhuis. Op de röntgenfoto's bleek daar dat ik niets heb gebroken. Dat valt weer mee. Maar er is wel wat gescheurd en beschadigd. Ik heb een rekverband omgekregen en werd ontslagen met het advies minstens drie dagen rust te houden, been omhoog en koelen. Aan lopen of fietsen hoef ik voorlopig niet te denken.

Het zit niet mee. Eerst 4 dagen wachten tot de regen stopt.  En dan nu minstens drie dagen met het been omhoog. Dit betekent het einde van de fietsvakantie.

Afstand 105 km gefietst, 1100 hm geklommen.

Ps: Het personeel in ziekenhuis was absoluut hulpvaardig. Ik ben prima behandeld. Maar het blijft bizar dat in een grote stad als Girona  (zelfs) de artsen van het universitair ziekenhuis geen fatsoenlijk Engels spreken.

zaterdag 14 april 2018

Dag 16: Nog een dag in Girona...

Rond een uur of vier vanmiddag is het eindelijk gestopt met regenen in Girona. Voorzichtig kwam de zon ook door en liep temperatuur langzaam maar zeker op.

Na een break van 4 dagen stap ik morgen weer op de fiets. Volgens de diverse weer sites wordt het morgen zonnig en 22 graden. Dat klinkt naar "fietsen in korte broek". Ik moet wel weer in het ritme komen. Maar met deze vooruitzichten lijkt het een mooie (door)start te worden. En de pauze was, ondanks alle regen, ook niet verkeerd.

De eerste 12 dagen tot Montpellier heb ik ruim 1400 km gefietst. Het idee was na Girona door te fietsen tot in Andalusie. Of ik dat nog red voor het eind van de maand, wordt na deze uitgebreide pauze wel een beetje spannend. We gaan het zien. Morgen gaat de etappe de Catalaanse bergen in. Dat lijkt me alvast heel mooi en we zien wel hoe ver we komen!   

vrijdag 13 april 2018

Dag 15: Rondhangen in Girona

Dit is mijn 4e bezoek aan Girona en het blijft een fantastische stad om een paar dagen door te brengen. De oude binnenstad met smalle steegjes, bruisend van het Catalaanse straatleven met overal koffie- en eethuisjes, de rijke geschiedenis met veel erfgoed, musea en galeries (en veel exclusieve en trendy winkels, maar daar heb ik minder oog voor) blijft verrassen. 

Vijf jaar geleden hing over een enkel balkon de Catalaanse vlag. Nu is het omgedraaid: op een enkel balkon hangt geen vlag. De stad ziet helemaal geel van de vlaggen, lintjes, Si- en andere posters, die pleiten voor een onafhankelijke republiek. Op straat valt op dat het vooral oudere mensen zijn die met een geel lintje rondlopen. Jongeren doen daar niet aan mee, maar zijn zeker niet minder uitgesproken als het gaat om meer zelfstandigheid...

Girona oefent grote aantrekkingskracht uit op racefietsers. Veel profs trainen hier. Lance Armstrong had in zijn glorietijd een appartement in de binnenstad. Ik sprak een Catalaans-Canadese dame die een deel van dit appartement verhuurd. Een adresje om te onthouden. Overal in de stad zie je sportieve fietsers rondrijden. Ik kan me niet voorstellen dat het echt allemaal profs zijn, maar het ziet er stuk voor stuk gelikt en afgetraind uit. Iedereen rijdt hier zeer gesoigneerd rond (en een stuk dieper en gestrekter dan de gemiddelde Nederlandse racefietser) op spiksplinternieuwe high-end racefietsen. Fietswinkels zijn strak gestylde trendy boutiques. 

Ik heb een pit stop gemaakt bij Saskia en Dave van Bike Breaks Girona. Daar heb ik eerder fietsen gehuurd. Nu hebben ze mijn fiets voorzien van een nieuwe ketting en remblokjes, zodat ik weer even vooruit kan. Prima service!

Waar koop je spiritus in Spanje?

Eerlijk gezegd weet ik het nog steeds niet. 

Zoeken naar brandstof voor de camping brander wil in het buitenland wel eens uitdaging zijn.  Huis-, tuin- en keukenmiddeltjes die in Nederland algemeen te verkrijgen zijn, zijn dat elders vaak niet. Spiritus zit blijkbaar niet in het standaard pakket van de Spaanse huishouding. Je vindt het niet bij de schoonmaak middelen in de supermarkt of drogisterij. Bij Spaanse buitensport winkels tref je alleen gas- en benzine branders aan. Ik ben vanmiddag op zoek gegaan naar een bouwmarkt, tuinwinkel of automaterialenhandel in de hoop daar wat te vinden. Onderweg door de buitenwijken van Girona kwam ik langs een grote "Koopjeshal" waar ze van alles verkochten. Midden in de winkel was het raak. Een hele plank met diverse maten flessen bio-ethanol en poets alcohol. Einde zoektocht. Ik snap echter nog steeds waarom die flessen daar stonden (bij de tuinmeubelen, tegenover het speelgoed?) en waar ik nu een volgende keer moet zoeken. Maar goed, met een liter spiritus kan ik weer ruim een week vooruit.

Dag 13 - ...: Vlucht naar voren?

Het was even stil op het fiets-blog. Vrienden en familie die me via Facebook volgen hebben gezien waarom: sinds afgelopen dinsdag heb ik namelijk helemaal niet meer gefietst. Voor de niet FB-volgers hierbij een update voor de afgelopen dagen. 

Dinsdag kwam ik net voordat het begon te regenen aan bij Hotel de la Poste in Ganges. Vanaf het moment dat ik binnen was heeft het onafgebroken geplenst. Volgens de weersverwachting zou de regen in Zuid-Frankrijk en Noord-Spanje tot zondag aanhouden. Ganges is een aardig plaatsje, maar geen geschikte plek om dagenlang te wachten op beter weer. Woensdag ben ik daarom met de streekbus naar Montpellier vertrokken. Daar heb ik gelogeerd in een soort studentenhuis. Donderdag ben ik met regionale treinen van Montpellier naar Girona (Catalonië) gereisd. Nu zit ik dus in Spanje. En het regent nog steeds.

Natuurlijk vind ik het jammer dat van het fietsen  de afgelopen dagen niets terecht is gekomen. Zeker toen ik in de trein zat en de zon (even) begon te schijnen. Het is een mooi traject met prachtig uitzicht op de kust. De doorsteek door de Pyreneeën had ik graag op eigen kracht gedaan. Maar ook op deze manier geniet ik. Vakantie is meer dan fietsen alleen. De geïmproviseerde reis en verblijfplaatsen zijn een avontuur dat tot verrassende ontmoetingen en boeiende gesprekken  leidt. In een huiskamer in Montpellier samen met een Frans lerarenechtpaar, een uit Iran gevlucht kunstenaarsstel en drie werkstudenten in 3 talen discussiëren over de Franse politiek en Europese ontwikkelingen is een voorbeeld van een ervaring die ik anders niet had gehad.

Meer over de Franse actualiteit: http://www.e-pages.dk/volkskrant/307/article/714393/23/2/render/?token=6e773910a43bd29c5fa093a84e11ef21

dinsdag 10 april 2018

Dag 12: Met zon en wolken door de Gard en de Cevennen

Na de nattigheid van de laatste dagen was het fijn vandaag "droog" te fietsen. Na vertrek uit Les Vans liet ik snel de Ardeche achter me om door de Gard en langs de Cevennen verder naar het Zuiden te koersen. Ondertussen zit ik echt in Zuid-Frankrijk. Mooi land!

Helemaal weg is de regen nog niet. Volgens de weersverwachting verandert dat de komende dagen niet. In de loop van de middag verdween de zon. Om vier uur werden de wolken donker en dreigend, trok de wind plotseling aan en vielen de eerste druppels. Ik had graag 2 uur verder gefietst, maar ik zag het er nu van komen dat ik dan in een heftig noodweer terecht zou komen. Daar had ik geen zin in, dus besloot ik snel een accommodatie voor de nacht te zoeken. Dat viel niet mee. Ik was vlak bij een camping met trekkershutten. Dat leek me een prima optie, maar 85 euro voor één nacht vond ik echt te gek. De campingbaas vond dat ook, maar bood geen alternatief. Vervolgens ben ik de adressen uit de reisgids en de aanvullingen daarop afgegaan. Die gites en hotels bleken niet meer te bestaan, tijdelijk gesloten of anderszins (vandaag?) verlaten te zijn. Na diverse omzwervingen en van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, bleek Booking.com weer de oplossing. De grote internet-platforms hebben hun zaakjes duidelijk het beste voor elkaar. Volgende keer raadpleeg ik maar meteen Booking.com. Dat had me nu ook minstens 2 uur zoeken, bellen en rondfietsen bespaard.
Voordeel van de zoekactie is dat ik in het mooie dal van de Herault terecht ben gekomen. Een rivier waar 's zomers veel  kano wordt gevaren.

Logeeradres: Hotel de la Poste in Ganges. Het regent vanavond stevig door.

Afstand: 115 km, 1150 hm.

Dag 11: Van de Loire naar de Ardèche: Een zware dag met dubbele beloning

Eigenlijk begon de zware dag gisteravond al op de camping,  toen de warme douche een koude verrassing bleek. In de slaapzak was het gelukkig behaaglijk warm. Toen ik vanochtend wakker werd (rond 7 uur) was het buiten de tent amper 2 graden en regende het. Ik heb me omgedraaid en ben blijven liggen tot het droger en warmer werd. Pas om 11 uur ben ik op de fiets gestapt. Echt warm was het nog steeds niet, maar het was op dat moment in ieder geval droog. Dat duurde niet lang. Na een half uur begon het te miezeren en dat stopte niet meer. In combinatie met de wind werd het zo koud dat ik over het warme fietsjack nog een windjack aantrok. Het fietsen schoot niet op. Het voelde allemaal moeizaam. Het lichaam was toe aan warmte. Na 2,5 uur had ik amper 35 km gefietst en vond ik het al weer de hoogste tijd voor een warme stop. Dat werd een baguette bij Brasserie de Muse'e in Pradelles (foto). De kok was te vroeg vertrokken, maar de barman wilde nog wel een broodje voor me smeren.

Eigenlijk was het niet vreemd dat het niet op wilde schieten voor de lunch. In de eerste 30 km had ik namelijk al meer dan 900 meter geklommen. Dat kwam door de doorsteek die ik had gemaakt om terug op de route te komen. Daarvoor moest namelijk twee keer extra uit het Loire dal omhoog gefietst worden. Dit stelde me weer enigszins gerust. Maar ik had toch iets van: doe rustig aan vandaag en pak de eerste de beste gelegenheid te stoppen.

Na de pauze in Pradelles was het even droog. Totdat regen en wind in dubbele kracht terug kwamen. Het werd nu echt guur. Ik trok het regenpak aan en schakelde over op "survival mode": doorfietsen in constant tempo en niet meer stoppen tot bestemming bereikt is. Ik had al uitgezocht dat de eerste grotere plaats Les Valls zou zijn en dat daar in ieder geval volop keuze aan hotels en b&b's was. Dat was 75 km verderop, maar met het vooruitzicht van een warm onderkomen maakte het niet hoe laat, doorweekt en koud ik aan zou komen.

De route bleef aardig op hoogte, totdat deze afboog van de doorgaande weg in een klein bospaadje. Daar ging het ineens steil omlaag. Ik twijfelde kort of ik goed zat (en vreesde alles terug omhoog te moeten fietsen), maar het bleek het begin van de afdaling door de Gorges de Chassezac. Hier merkte ik plotseling hoe hoog ik eigenlijk tot dan zat. Vanaf nu ging het 40 km lang alleen maar naar beneden tot in Les Valls. Dat was een verdiende (?) beloning voor het afzien in de ochtend.
In Les Valls ben ik direct een bar binnengestapt om (bij een kop warme chocolademelk) via internet een hotel te reserveren. Hotel Le Carmel bleek een voltreffer. Het ligbad was vanavond erg fijn. Alle natte kleren zijn uitgespoeld en hangen nu te drogen.

110 km, 1050 hm.

maandag 9 april 2018

Dag 11: Hotel Le Carmel in Les Vans

De dag afgesloten met verwennerij in optima forma! Aanrader!

Dag 11: Gorges de Chassezac

De Gorges de Chassezac zijn alles wat ik me van een kloof in de Ardeche voorstel: een wild romantisch landschap met een snelstromende beek diep onder in het dal, steile rotswanden, mediterrane dorpjes die tegen die wanden aankleven en imposante afgronden. Een klim- en kano-paradijs. Je moet er geen hoogtevrees hebben. Het enige dat vandaag ontbrak was de zon, maar wolkenflarden en regengordijnen voegen ook wat toe aan de beleving. 

Omdat ik vanwege de kou eigenlijk helemaal niet wilde stoppen (en vooral de handschoenen niet uit wilde doen) heb ik slechts 1 foto gemaakt (eigenlijk voordat je echt in de kloof afdaalt) die de Gorges geen recht doet, maar toch een indruk geeft van het soms bijna alpiene karakter van deze route.

De Gorges de Chassezac scoren vanaf vandaag hoog in de top 10 van mijn favoriete fietsroutes!

zondag 8 april 2018

Dag 10: La Voie Verte

Voie Vertes zijn Franse autovrije toeristische fiets- en wandelpaden. Vaak lopen de Voie Vertes over oude spoorbanen of langs kanalen. Vanaf Le Puy liep de route vanmiddag 15 km over een mooi uitgebouwde oude spoorlijn. Er werd veel gewandeld en gefietst. Er zaten een paar spoortunnels van meer dan een kilometer in de Voie Verte. Wandelend is dat een heel lanfgg donker eind.

Dag 10: Vallee des Volcans

Na zo'n 50 km stond langs de weg het bord  "Vallee des Volcans de Auvergne". Het uitzicht op de vulkaankegels was inderdaad fantastisch. Het landschap was een soort groene variant van de Canarische eilanden, Fuerteventura of Lanzarote. Dit was ook één van de momenten dat ik toch spijt heb geen "echte" foto camera mee te hebben genomen. Beperkingen van de (groothoek)lens en sensor van de telefooncamera zijn dan toch te groot om dit goed vast te leggen. Beter dan dit kreeg ik het niet. Ook de wolken zijn mooi, maar het ging me om de vulkanen, die je dus eigenlijk niet ziet...

Dag 10: Door de Auvergne - Attention au chien!

Ik fietste vanochtend op een stille weg dwars door een bos rustig omhoog toen plotseling 6 grote honden, Duitse doggen, grommend en blaffend op me af stormden. Negeren en rustig doorfietsen is in mijn ervaring de beste tactiek om met blaffende honden om te gaan. Bij deze jongens werkte dat echter niet. Ze waren bijzonder opdringerig. Ze sprongen tegen de fiets op en hapten naar mijn benen. Ik voelde natte neuzen in mijn knieholtes en hondenkaken mijn kuiten. Ze bedoelden het allemaal vast goed en aardig; ze beten in ieder geval niet door. Maar het was wel vreselijk irritant en intimiderend. Het baasje was natuurlijk nergens te bekennen. Na een paar honderd meter hielden ze het gelukkig voor gezien en lieten ze me verder met rust. Er zijn van die momenten dat je toch echt even heel alleen voelt...

Op dit incident na heb ik verder ontspannen gefietst. Na gisteren had ik al  verwacht dat er vandaag weer flink geklommen moest worden en dat klopte ook. Het ging zelfs verder omhoog (tot boven de 1100 meter) dan gisteren, maar het ging minder op en neer.

Ik heb de tent opgezet op een camping iets buiten de route, langs de Loire Sauvage. Ik moet toch een keer opzoeken hoe die rivier nu precies loopt. Je komt de Loire in heel Frankrijk tegen. Hier is het een smalle snelstromende beek tussen hoge rotswanden. Wel mooi!

Afstand: 115 km,  1550 hoogtemeters

De routebeschrijving

In aanvulling op het vorige bericht, waarin ik schrijf dat ik zonder route beschrijving fiets. Dat klopt niet helemaal. Ik volg grotendeels de "route van Amsterdam naar Barcelona" van Paul Benjaminse. Deze route is in 2 boeken tot in werkelijk het kleinste detail nauwgezet beschreven. Ik gebruik onderweg echter het (Garmin) Gps apparaat waarop ik de track van de route heb geladen. De boekjes heb ik gekocht maar thuis gelaten.  Ik heb ze thuis globaal doorgenomen om te kijken welke routevariant me het aantrekkelijkst leek. "Nuttige informatie" als overnachtingsadressen heb ik uit de boekjes gekopieerd en meegenomen. Maar het nut daarvan blijkt maar betrekkelijk. Onderweg is deze informatie makkelijker en beter via internet te vinden. Vooral als het om openingstijden gaat is dat vaak actueler. En wat de route betreft: ik vind het juist leuk om verrast te worden ;-)

zaterdag 7 april 2018

Dag 9: Omhoog door Le Roannais naar Le Massif Central

Omdat ik de beschrijving van de route die ik volg thuis heb gelaten, weet ik vaak niet wat me te wachten staat. De verrassing vandaag was dat de route al snel na het verlaten van de stad Roanne begon te stijgen. Ik had eigenlijk een vlak begin verwacht, net als de  laatste kilometers van gisteren, langs spoorwegen en kanalen. De klim ging uiteindelijk dik 2 uur door, tot een naamloze col van ruim 900 meter hoog. 

Ik was terecht gekomen in Le Roannais, het achterland van Roanne. Roanne vond ik niet zo'n boeiende stad, maar deze omgeving beviel me uitstekend:  kronkelende wegen door smalle dalen, kabbelende beekjes, een afwisseling van bos en vergezichten met bergboeren en compacte dorpjes. Dat is leuk fietsen! Na de eerste col volgde een afdaling tot circa 600 meter. Daarna ging het op en neer tussen de 600 en 750 meter, met af en toe een uitschieter boven de 900 meter. 

Na Le Roannais kwam het "parc naturel régional Livradois-Forez". Dat park is onderdeel van het Centraal Massief. De fietsroute volgde gedeeltelijk de  "Route des Balcons" (= toeristische autoroute door de streek) en bood dan ook mooie vergezichten. Eerst alleen in de verte, maar later ook dichterbij, kon je besneeuwde bergtoppen zien. Bij helder weer zou je zelfs de Alpen kunnen zien. Ik geloof niet dat ik die vandaag heb gezien. Wat de richting betreft denk ik dat de hoge bergen die ik zag in de Auvergne liggen: dat het de oude vulkanen rond de Puy de Dome zijn. Overigens waren in de directe omgeving de iets hogere cols (1200-1300 meter) vaak nog gesloten wegens de sneeuw. Mijn route bleef echter onder de 1000 meter dus ik heb nergens last van gehad.

Ik kampeer vandaag bij een stel Nederlanders die hier een Gite met Camping zijn begonnen. Vandaag is de eerste dag dat de camping open is en ik ben hun eerste en enige gast. Ik heb dus weer de luxe van een prive toiletgebouw.

112 km, 1650 hm

 

Dag 8: Eindelijk zon! En dan slaapt Hans in een hotel in Roanne.

Na een frisse start (ik had er niets van gemerkt, maar het had flink gevroren vannacht. Er stond ijs in de pannetjes) werd het een prachtige dag. In de loop van de middag konden de beenstukken uit. De eerste vlinders vlogen rond en de koeien keken weer tevreden uit hun ogen.

Al snel was ik in Cluny. Daar heb ik veel tijd doorgebracht. Maar het fraaie historische stadje (met een gigantisch klooster complex dat vroeger nog veel groter was) heb ik geen recht gedaan. Ik heb namelijk op een trapje voor het museum van Kunst en Archeologie mailberichten voor het werk zitten schrijven. Dat klinkt erger dan het is, want ik zat  op mijn gemak in de zon met een beker thee, een pain au chocolat en een baguette er bij. Wat wil je nog meer? Ik vond het heel ontspannen. Het is echter geen sterk voorbeeld van "loslaten en onthaasten" ;-) Maar sowieso had ik niet de rust om galeries of musea te bezoeken, ik wilde fietsen.

Na Cluny ging het direct de heuvels in, die aan de horizon steeds hoger werden. Het bleek dat ik over een heuvelrug heen moest om daarna door een ander heuvelachtig landschap geleidelijk af te dalen tot in het dal van de Loire.

In Matour heb ik geluncht bij Entre Nous met een Salade de Chevre Chaud. Ik ben gek op geitenkaas en deze was goed. Alleen is het nogal een heftige hap, midden op de dag tijdens een fietstocht. De kok vroeg of ze de foto mocht hebben die ik van de salade had gemaakt. Ze vond haar salade zelf dus ook erg geslaagd. Mijn foto wilde ze op Facebook plaatsen. Ze vond het alleen jammer dat het theekopje ook op de foto stond.  Thee bij de lunch past duidelijk niet in het Franse plaatje.

Ik was van plan  voorbij Roanne een camping te nemen. Maar alle campings in de regio bleken gesloten. Gelukkig is er genoeg keuze aan hotels bij Roanne. IBIS is een makkelijke optie. Het is een onpersoonlijke grote keten, maar het hotel is netjes, voordelig en het personeel doet niet moeilijk over een fiets op de kamer. Dus slaap ik vanavond binnen. En heb ik de was gedaan.

120 km, 875 hm

donderdag 5 april 2018

Dag 7: Dwars door Bourgondië, van Pontaillier tot Saint-Boil

Vandaag heb ik eindelijk de hele dag zonder regenpak kunnen fietsen. Er komt ander/beter weer aan. Tot in de middag was het fris en viel er hier en daar een bui. Maar dat waren 5-minuten buitjes, waarvoor je even kunt schuilen (als je tenminste geluk hebt op dat moment een beschut onderkomen te vinden). In de loop van de dag draaide de wind van het zuiden naar zuid-west tot west, wat voor de etappe van vandaag niet perse handig was, maar over het geheel gezien wel een stuk gunstiger is. Ondertussen heb ik het gevoel dat ik 800 km tegen de wind in aan het trappen ben geweest. Ook de zon krijgt meer ruimte. De laatste kilometers rolden lekker weg en ik had nog tot Cluny door willen fietsen. Toen ik (voor de zekerheid) de camping in Cluny belde, bleek die pas op 30 april te openen. De camping in Saint-Boil (20 km voor Cluny) was wel open. Achteraf ben ik blij met deze keuze: mooi rustig plekje, keurig verzorgde voorzieningen, aardige mensen en heerlijk gegeten in het restaurant bij de camping.

De route was ook "genieten". Dat is het natuurlijk elke dag, maar vandaag was bijzonder relaxed. Het weer nodigde uit om vaker te stoppen en foto's te maken. Vandaag dus weer een volle collage. 

Na een kort stuk langs de Saone, boog de route al snel af om door de bossen van de Bourgogne (met bloemrijke randen langs de paden) verder te gaan. Na de bossen kwamen de wijngaarden van de Bourgogne. Hier groeien de Franse topwijnen. 
In Beaune heb ik geluncht met een 3 gangen menu (vandaag dus 2x uit eten ;-) bij  La Fabrique de Louise. Beaune is vooral bekend van het Hotel Dieu . Vooral de vakwerkgevels van het binnenhof zijn fraai, maar daarvan kon ik slechts een glimp opvangen. De toegang werd streng bewaakt door 2 indrukwekkend bewapende gendarmes. Tasjes van passanten werden gecontroleerd. Met een ongeschoren kin, 2 pet flesjes met brandbare vloeistoffen (= spiritus voor het kooktoestel) en diverse potentiële steekwapens in de tassen, heb ik het niet eens geprobeerd geprobeerd en ben ik uit de buurt van beide heren gebleven.
Na Beaune ging de route verder door wijngaarden en langs pittoreske (wijn)dorpjes. Daarna weer verder door het bos en tenslotte langs het kanaal en over een oude spoorbaan verder naar het Zuiden.

130 km, 660 hm

woensdag 4 april 2018

Dag 6: Langs het kanaal van Champagne naar Bourgondië = wel de goede sloot nemen!

Eén foto (zie hieronder) is genoeg voor de rit van vandaag. Het ging namelijk de hele tijd langs "le Canal entre Champagne et Bourgogne" en het was erg nat. Helaas was die nattigheid niet alleen van de ochtend. Na een half uur begon het namelijk weer te regenen. Al snel waren de handschoenen volledig doorweekt. Ik besloot de hele rit in een gestaag tempo en aan één stuk door te rijden. Genoeg bewegen om warm te blijven, maar vooral niet te hard trappen om te gaan zweten en verder ook niet te stoppen om foto's te maken. Jammer van de velden met gele sleutelbloem, jammer van de historische sluisjes en de pittoreske dorpjes, maar ik wilde niet afkoelen...

Kort voor Pontailler begon toch de zon weer te schijnen en kon eindelijk het regenpak uit. Ik heb eerst in de supermarkt inkopen gedaan en  kreeg daarna een gastvrij onthaal op de camping. Ik was ook hier de eerste fietskampeerder van het seizoen. Deze keer moest ik zelfs van de campingbaas op de foto.  Nu sta ik op de FB pagina van camping La Chanoie. Na het opzetten van de tent barstten de buien weer los. Het plan om ergens binnen te gaan eten is niet gelukt. De campingbaas had een goede tip, maar zijn restaurant was, net als de andere 2 in het dorp, fermé.

65 km, 200 hm

Dag 6: Onthaasten...

Om 11 uur vanochtend regende het nog steeds, ging de dame van de receptie naar huis en moest ik de receptie verlaten. Daarop heb ik me weer geïnstalleerd in het washok. Dat kende ik nog van gisteravond. Er was verder helemaal niemand op de camping.

Er is internet, free wifi en een stopcontact in het washok. Met donsjack en regenbroek aan is het er best uit te houden. Na een tijdje had ik de krant uit, begon buienradar (net als de andere meteo sites) echt te vervelen en ging ik openstaande mailtjes afwerken. Onthaasten is niet mijn sterkste kant. Maar ik had me ondertussen neergelegd bij een gedwongen rustdag. Een rustdag is sowieso wel een verstandig idee.

Rond lunchtijd hield de regen op. En bleef het zowaar een tijdje droog. Sommige meteosites gaven op dat moment ineens een "droog venster" van een uur of drie aan. Alleen volgens buienradar regende het nog steeds en zou het dat ook blijven doen. Twijfel. Toen het rond 14 uur nog steeds droog was ben ik alsnog op de fiets gestapt om naar de camping  in Pontailler sur Saone te rijden. Dat is ongeveer 60 km. En dus goed in die 3 droge uurtjes te doen. In Pontailler zou ook meer te doen zijn dan op de plek waar ik nu zat: er zijn restaurants en er is zelfs een supermarkt.

Bovendien: met twee halve dagetappes (gisteren en vandaag) heb ik die rustdag eigenlijk toch ook gehad?

Dag 6: Wachten tot de regen stopt

Vanochtend houd ik de dame van de campingreceptie gezelschap. Buiten regent het pijpenstelen.

Het goede nieuws is dat ik vanochtend alles droog in heb kunnen pakken. Ik was me nog in het toiletgebouw aan het omkleden toen de bui los barstte. En nu plenst het dus al ruim een uur. In twee standen: hard en heel hard.

Een beetje regen bij vertrek is geen probleem. Maar dit is te gek. Ik wacht tot het buiten wat rustiger wordt. En misschien krijg ik straks wel een koffie van de dame achter de balie...

dinsdag 3 april 2018

Dag 5: Andelot - Villegusien-le-Lac

Korte maar afwisselende fietstocht: over bospaden langs beekjes en verborgen kastelen, over het jaagpad langs het kanaal, af en toe een hoogvlakte op en af, over een oude spoorbaan en door heel veel dorpjes. Ieder dorp, hoe klein ook, met zijn eigen gemeentehuis, soms pompeus, soms bescheiden. Vandaag waren ook wat meer mensen op straat. Dat maakt het een stuk levendiger.

85 km, 875 hm.

Dinsdag - wasdag?

Vandaag eerder een camping opgezocht om wat "huishoudelijke" klusjes te doen. Na 5 dagen waren de fietskleren echt aan een wasbeurt toe. Normaal spoel ik ze aan het eind van de dag even uit, maar met het natte en koude weer van de afgelopen dagen krijg ik het niet meer droog. Vanmiddag even tijd voor de was genomen. En de droger van de camping gebruikt.

De wasinstallatie op de foto staat niet op de camping, maar kwam ik onderweg tegen bij een parkeerplaats langs de weg: tussen de bouwmarkt en de supermarkt. Met een omkleedcabine en verwarmde wachtruimte was het een super oplossing geweest. De capaciteit van de installatie is ruim voldoende voor een peleton fietsers. Ik heb het toch maar bij een handwasje op de camping gelaten.

Dag 5: Frans ontbijt

En dat valt niet tegen! Ik word verwend in Café Bar Gourmand op het dorpsplein van Andelot.

Ontbijt voor de tent zat er niet in. Mijn noodvoorraad brood was beschimmeld. Bovendien regende het. Dit is veel beter. Blog bijgewerkt, telefoon opgeladen. Warm en droog. Vakantie is meer dan fietsen. Ondertussen wordt het buiten ook weer droog. Na de 2e café au lait stap ik maar weer op de fiets. Lunch in Langres?

Dag 4: Verdun - Andelot

De etappe van gisteren: eerst een stuk langs de Maas, dan bij St. Mihiel een doorsteekje door de heuvels om verderop weer de bovenloop van de Maas op te pakken. De Maas is hier een bescheiden modderstroom die over en door de landerijen stroomt. Lijkt me mooi voor een kanotrektocht. Op de fiets een beetje eentonig. Maar die indruk is in dit geval gekleurd door de constante tegenwind en het feit dat het buiten nogal stil is op tweede paasdag.

De laatste 50 km, na de gesloten camping in Domremy,  waren het leukste om te fietsen. Het ging nog flink omhoog (en naar Andelot weer omlaag) door de uitlopers van de Vogezen. 

De tocht ging gisteren dus door het land van Jeanne d'Arc (foto met de ruiter). Er zijn  eindeloze veldslagen over deze streek gevoerd. Overal zie je monumenten om de gevallenen te herdenken en oorlogsmusea.

170 km, 1258 hm 

maandag 2 april 2018

Dag 4: Verdun - Andelot: stuk verder en iets later dan gepland...

Het was niet volgens plan (ik had me voorgenomen niet in het donker te fietsen), maar ik ben vanavond pas rond half negen op de camping aangekomen. Tent in het donker opgezet, gedoucht en voor de tent nog een gevulde soep gekookt. Laat geworden dus, daarom alleen kort bericht. Foto's van de etappe volgen morgen.

De eerste camping waar ik om 18:00 uur aankwam was, anders dan in de Camping App staat aangegeven, nog gesloten.  De enige camping in de regio die wel open is,  bleek  nog 50 km verderop te liggen. Deze andere  camping  heb ik daarop voor alle zekerheid maar even  gebeld en uitdrukkelijk afgesproken dat ik laat aan kan komen. Dat was prima.  Inschrijven en afrekenen komt morgen. Het toilethok zou de campingbaas voor me open laten. Dat heeft hij inderdaad gedaan. Speciaal voor mij dus, want ik blijk de enige gast..

Afstand: 170 km, 1250 hm geklommen.

zondag 1 april 2018

Dag 3: Van Bertrix naar Verdun

Direct na de grens van België naar Frankrijk verandert het landschap snel. Van de compacte Ardennen naar de wijdse heuvels van Lotharingen. De kerkjes worden kathedralen (foto Avioth)  en ieder dorp heeft een giga kasteel. Het is prachtig, maar ze weten niet wat ze er mee moeten beginnen. Erg rijk is deze streek niet (meer).
Over de grens stopte de regen ook. De zon ging zelfs schijnen. Maar het regenpak kon nog niet uit. Het gaf nog bescherming tegen de snijdende wind.

Eerste Paasdag is niet de handigste dag om een café of restaurant te vinden. In Montmedy was de Italiaan open. Ik heb uitgebreid de tijd genomen om op te warmen een grote salade gegeten en veel thee gedronken. Dat heeft nogal indruk gemaakt bij de bediening. Thee in plaats van wijn?

Droog en warm geworden, kon na Montmedy eindelijk de regenbroek uit. Daarna liep het fietsen meteen wat vlotter. Ik ben doorgereden tot Verdun. Een plaats met een bijzondere geschiedenis. Op de foto's het Vredespaleis en de Kathedraal van Verdun.

Kamperen met het tentje op de stadscamping van Verdun.

Statistiek: 120 km, 1050 hm geklommen

Dag 3: de ontbijtkamer

Vanochtend was ik erg blij met mijn hutje. Ik dacht dat ik wakker van de regen op het dak. Het maakte veel lawaai. Maar het bleek een hagelbui te zijn. Buiten was het wit van de hagelstenen. Temperatuur buiten 1 graad. Binnen niet zo heel veel warmer. Dan is het lekker als je binnen kunt ontbijten. En dat je je in een warm toiletgebouw kunt omkleden. Prima camping in Bertrix!

Dag 3: Baggeren door de Ardennen

Zo erg als deze runderen heb ik het niet gemaakt. Wijselijk heb ik de leuke onverharde doorsteekjes vanochtend, maar even gelaten voor wat ze zijn: erg blubberig vandaag!

zaterdag 31 maart 2018

Huisje voor de nacht

Bij de tentplaatsen op de camping van Bertrix staan deze kleine huisjes. Van binnen helemaal leeg. Diagonaal past er een slaapmatje in. Vanavond slaap ik hierin. Hoef ik morgen geen natte tent in te pakken. En de fiets kan droog onder de luifel staan. Luxe!

Dag 2: Van Namen naar Bertrix, langs de Maas en door de Ardennen

In de middag heb ik alsnog aardig wat kilometers gefietst. De route was rustig, de dorpjes uitgestorven. Wolken en zon wisselden elkaar af. In de verte viel af en toe een bui. In de zon en uit de wind was het lekker. Langs de kant van de weg een stuk tarte au riz gegeten. Pas na 90 km kon ik in een café binnen wat drinken. 

Verder bij de foto's: Dinant is bekend als de stad van de saxofoon. Wat Dinant met China heeft weet ik niet maar het ziet er vrolijk uit. Op de rots van Yvoir werd druk geklommen, je moet goed inzoomen om de klimmers op de foto te zien.

Afstand: 115 km, 1390 hm geklommen.

Dag 2: Met tarte au riz een dipje wegwerken

Of het aan de oude-mensen-ziek-en-zorg verhalen van mijn gastvrouw lag, of aan de natte fietsschoenen waarin de droge sokken gelijk weer vochtig werden, weet ik niet, maar van de vakantieroes van gisteren was bij de start vanochtend bij de start niet veel over.

Ik heb gisteren gelogeerd bij een oudere dame. Het was een "Vrienden op de Fiets" adres. Soms zit je dan erg in iemands privé sfeer waar je dat niet wilt. In dit geval kwamen daarbij allerlei kleine huisregeltjes en veel verhalen over  ziektegeschiedenissen van diverse familieleden en levenspartners. Geeft niet, het was allemaal goed bedoeld en het is  prima even luisterend oor te zijn. Maar soms staat  je hoofd er gewoon niet naar. En dat natte fietsschoenen in een koude garage moeten blijven staan is toch echt wat minder.

Ik zeur. Maar het kostte vandaag even tijd om in de goede fiets stemming te komen.

Na de plensbuien van gisteren, met veel zand op de weg, had de fiets aandacht nodig. Ketting smeren, remmen schoon maken om geknars en gepiep weg te werken. Bovendien was de stuurrol door het gestuiter verzakt. In de regen had ik die gisteren alleen provisorisch opgebonden. In de beschutting van een bushokje in Namen heb ik de fiets een beurt gegeven. In de loop van de tijd kwamen er steeds meer mensen op de bus wachten. Dat leidde tot boeiende gesprekken half Frans, half Nederlands over de bestemming van de reis.

Zo kom je de ochtend wel door en mijn humeur werd al wat beter, maar opschieten met fietsen deed dit niet. Om 12 uur, na 25 vlakke kilometers,  was ik pas in Dinant. Dinant blijft voor mij een speciaal plekje, 30 jaar geleden kwam ik er heel vaak. Het leek me lekker om herinneringen op te halen in de platselijke  Boulangerie met een kop thee en tarte au riz. Dat was het dus ook. En deze bakker doet niet aan stukken taart.  Dus ik heb gelijk een hele genomen. Met de overgebleven rest kom ik de Paasdagen makkelijk door. 

Om 13 uur ben ik weer op de fiets gestapt en langs de Lesse de Ardennen in gefietst. Daarover een apart bericht.