Oetztaler Radmarathon 2015 - Kramp...

Het was een prachtige dag. In de geschiedenis van de Oetztaler Radmarathon heeft de race niet eerder op zo'n mooie zonnige dag plaats gevonden. Toch heb ik de finish van de Oetztaler gisteren niet gehaald. Ik kreeg zo veel last van kramp in de bovenbeenspieren (quadriceps), dat ik na 159 km besloot niet verder door te fietsen. Tot de finish was het "maar" 80 km verder, alleen  zit daarin nog wel de slotklim (van 30 km en 2000 hoogtemeter) naar het Timmelsjoch. Dat zag ik met de benen van gisteren niet zitten.  

Het eerste stuk van de Radmarathon liep prima. Na de beklimming van de Kühtai- en de Brenner-pas en met 121 km in de benen, lag ik perfect op schema. In de laatste meters van de klim  naar de Brenner werd ik verrast door een heftige krampscheut in het linker (boven)been. Ik dacht (hoopte) dat het over zou gaan, en ben rustig doorgefietst tot de verzorgingspost op de Brenner (dat was niet ver meer - nog geen kilometer). Bij de verzorgingspost ben ik van de fiets gestapt om de benen even te strekken en wat te eten en te drinken. In de afdeling na de Brenner was de kramp verdwenen. Helaas kwamen de krampscheuten bij de klimming van de Jaufenpas in heftiger vorm terug. Nu zowel links als rechts. De kramp was zo heftig dat de benen "in het slot schoten" - de knie vast zat. Ik ben afgestapt en voorzichtig een stukje naast de fiets gaan lopen (dat doe ik nooit!) om de benen te ontspannen. Dat herhaalde zich 3 tot 4 keer tijdens de klim naar de Jaufenpas (15 km, 1130 hm). De kracht en het tempo waren er helemaal uit. Hoewel ik op dat moment nog nog (net) binnen de tijdslimiet reed, zag ik op zo'n manier door"fietsen" niet meer zitten. 

Op de verzorgingsplaats boven aan de Jaufenpas stonden bezembussen klaar om fietsen en fietsers in te zamelen. Ik heb de fiets afgegeven. Met enkele tientallen lotgenoten heb ik op het bankje gewacht tot een taxibus me terug zou brengen naar  het startpunt. Dat werd een lange reis. Onder aan de pas moesten we namelijk meer dan 2 uur wachten op een grotere bus richting Sölden. Het was lekker weer en op een terras in de schaduw en met een leuke groep medefietsers werd het nog een gezellige middag ook. Natuurlijk had ik de rit liever helemaal uit gefietst. Maar dat zat er gisteren dus (weer) niet in. Helaas. 

(nog) fris aan de start om 6 uur 's ochtends (foto's van de start: Janine)

De uitvallers wachten op de bezemwagen op de Jaufenpas

Busjes rijden af en aan om fietsen en fietsers op te halen



zo ziet de bezembus er van binnen uit...

toch nog een mooie rit: van Sölden over Kühtai, Innsbruck, Brenner tot aan de Jaufenpas: 159 km, 3100 hm.

Venter Tal en Rofenhöfe

Terwijl in Sölden steeds meer fietsers binnen druppelen voor de Ötztaler Radmarathon zijn Janine en ik vandaag het dal van Vent in gefietst tot aan de Rofenhöfe. Het is lekker even weg te zijn van de drukte in Sölden. Het is leuk om al die sportieve fietsers door het dorp heen en weer te zien lopen, maar ik word er ook een beetje zenuwachtig van. Het zijn allemaal van die extreem afgetrainde types met professionele racefietsen, die aan de Radmarathon meedoen. Bovendien rijden de organisatie, de "Rennleitung" en allemaal materiaalwagens af en aan door Sölden. "Wat doe ik daar tussen? Is het niet te hoog gegrepen?" Het zal best meevallen, maar het is toch een beetje intimiderend.

Bovendien is het veel te mooi weer om in het dorp te blijven hangen. Het dal van Venter Ache is één van de mooiste plekken in het Ötztal. Fietstechnisch is het ongeveer net zo veel klimmen als gisteren (Hoogste punt 2030 m). Maar omdat de klim veel geleidelijker verloopt is het een stuk ontspannender fietsen. Vent  ligt aan het eind van het dal en is een populair startpunt voor wandelroutes de bergen in. Er is niet veel gemotoriseerd verkeer het dal in, dus dat is rustig fietsen.

Vorig jaar zijn we ook op de zaterdag voor de Radmarathon het dal van vent ingefietst. Toen regende het echter en waren we er bijna alleen. Met het mooie weer van vandaag waren er veel wandelaars en  racefietsers onderweg. De meeste racefietsers fietsten echter niet verder dan Vent. Wij zijn nog een stukjr doorgefietst. Tot aan de Rofenhöfe is de weg nog verhard. Daarna kan je alleen op de Mountainbike verder. Voor ons was het genoeg. Na een lunch bij Berggasthof Rofenhof en een blik op de hangbrug van Vent zijn we weer afgedaald naar Sölden. Ik was mooi op tijd terug om me rustig klaar te maken voor de grote rit morgen. Vroeg naar bed en morgen vroeg (5.00 uur) opstaan om op tijd aan de start te staan.  

Hochsölden

Dit weekend ben ik in het Ötztal voor de Ötztaler Radmarathon. In de aanloop naar de grote rit op zondag vier ik met Janine een paar dagen vakantie. Na het ophalen van het startbewijs en een lekkere lunch op het balkon van ons appartement zijn we vanmiddag naar Hochsölden gefietst. Hochsölden is vooral een wintersportdorp. Het dorp is in deze periode nagenoeg geheel uitgestorven. De hotels, restaurants en winkels (verder is er niets) in Hochsölden zijn in de zomer gesloten. Alleen de Almhütte Sonnblick is geopend. Sonnblick is een heerlijke plek om lekker lui op het terras te liggen. En met zo'n uitzicht is dan zelfs de Tiroler hoempapa-muziek van de bar te genieten ;-)

Om in Hochsölden te komen moet je vanuit Sölden eerst wel een stukje omhoog fietsen. Het is niet ver, maar de weg omhoog is wel steil met een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 11%. Dat is zo steil dat zelfs op het lichtste verzet mijn hartslag nog snel omhoog schoot. 

Voordeel van het feit dat Hochsölden zomer's geen populaire toeristische attractie is, is dat de weg er naar toe lekker rustig is. 

Totale afstand: 20 km, 760 hm geklommen (van 1330 tot 2090 meter). 

Zomervakantie 2015: kaart en (route)data

Tijdens de fietstocht door Duitsland heb ik redelijk consequent mijn nieuwe Garmin-GPS gebruikt. Het apparaat bleek erg handig onderweg en heeft zoveel geheugen dat je de hele route tot in detail is vastgelegd.

• 13 dagen gefietst
• totale afstand: 1275 km
• gemiddelde dagafstand: 98 km
• gemiddelde snelheid bewogen: 17,2 kmh
• totale tijd bewogen: 2 dagen 21:28:37
• totale stijging: 9145 hm
• totale daling: 9423 hm
• hoogte minimaal: 77 m
• hoogte maximaal: 864 m

NB: Deze statistieken wijken enigszins af van de data van de ingesloten track. Het originele bestand was te groot om op Google Maps te plaatsen en is daarom gefilterd (van 60.000 naar 2000 punten), daardoor verschillen de totalen iets van de trackdata.

Terug in Nederland

Omdat we volgende week weer aan het werk moeten en in Woerden ook nog een paar dingen te regelen zijn, hebben we gisteren in Mühlhausen de trein genomen op weg naar de Nederlandse grens. In de Duitse regionale treinen kun je zonder reservering je fiets mee nemen. Maar het was nog een hele trip: van half tien 's ochtends tot half zes 's avonds,  4 overstappen en dat voor een afstand van hemelsbreed 250 km...

Gisteravond bij Irene in Epe gegeten (met Achim , Angelique en Erica) en gelogeerd, zojuist in Enschede geluncht met Susanne en Ronald. We zijn weer helemaal thuis 😉

Camping und Stadtbad am Schwanenteich

De camping in Mühlhausen ligt in een stadspark, mooi centraal vlakbij het historische centrum van de stad. Vroeger was er ook een openluchtzwembad, maar dat is al jaren in onbruik. De Thermen (uitbater van het sjieke binnenbad- en wellness-complex in Mühlhausen) heeft namelijk de hele Freizeitanlage opgekocht en verpacht nu alleen nog de camping. De Thermen houdt het openluchtzwembad uit concurrentie-overwegingen gesloten. Voorstelbaar, maar wel jammer.

De camping is prima uitgerust met overdekte kook gelegenheid en rustig: 5 kampeerders,  allemaal Nederlanders.

13e Fietsdag: van Weißensee naar Mühlhausen in Thuringen

Met dank aan de Wifi van het "Brauhaus zum Loewen" in Mühlhausen (zie de laatste foto hieronder) voor de gelegenheid om weer een flink aantal foto's te uploaden (zie ook berichten van de vorige etappes met deels nieuwe foto's).

De tweede etappe langs de Unstrut-Radweg was een consequente voortzetting van de eerste: ontspannen fietsen over rustige wegen langs slaperige dorpjes. Verschil met gisteren was dat je meer vergezichten had en dat er ook meer kloosters langs de route opdoken. Voor een deel valt de Unstrut-Radweg samen met de Luther-weg die langs de hoogtepunten van de reformatie leidt. Luther was erg actief in deze regio. Dat is niet vreemd want plaatsen als de Wartburg, Erfurt en Wittenberg zijn hier niet ver vandaan.

Nadeel van de slaperige dorpjes is dat je soms nogal ver moet doorfietsen voor een kopje thee met gebak. We kwamen het eerste terrasje vandaag pas na 50 km tegen in Bad... Maar de Unstrut-Radweg fietst lekker door (prima bewegwijzerd,  goede paden, geen steile hellingen) zodat die koffie pauze toch al rond een uur of elf kwam. Dus zo'n probleem was dat niet. Ook wat de hitte betreft was het wel handig om de grootste afstand al vroeg in de ochtend af te leggen.

Eindpunt van de dag was Mühlhausen.  Een grote stad met een indrukwekkende verzameling prachtig gerestaureerde kerken, een middeleeuws raadhuis, een intacte stadswal,  middeleeuws stratenpatroon. Maar naast deze prachtige monumenten ook nog heel veel historische panden in verregaande staat van verval. Het is een stad die veel te groot is voor zijn bewoners. Als je af gaat op de grootte van de stad zou je minstens 60 of 70 duizend inwoners verwachten.  Er wonen echter maar 33.000 mensen. Kortom: er zijn veel te veel huizen in deze stad. Te weinig mensen (en geld) om alles mooi op te knappen. 

Afstand: 80 km.

Stadtmauer mit Innerem Frauentor

Mariënkirche

Mooie panden, maar in verregaande staat van verval - direct tegenover de Mariënkirche

Divi-Blasii Kirche (Johan Sebastian Bach was in 1708/09 organist in deze kerk).

Brauhaus zum Löwen is minder oud dan het lijkt: het historische pand (1707-1713 gebouwd) was een Apotheek. In 1992/93 omgebouwd tot Gasthof met eigen brouwerij. 

Foto's van zondag

Sinds vorige week donderdag (met het SMS festival in Saalburg) blijft het een beetje behelpen met Wifi en oplaadpunten voor mobieltjes. Ik post berichten met foto's bij voorkeur als ik Wifi toegang heb. Data via 3G blijft vrij kostbaar in het buitenland.  Daarom post ik onderweg nog wel eens concept berichten met foto's en een tekst in steekwoorden die ik dan later weer bewerk. Of ik plaats achteraf foto's bij de berichten van een paar dagen terug. Meestal gaat dat goed, soms laat de techniek me in de steek. Vandaag (maandag) lukte het bijvoorbeeld niet om deze foto's bij het verslag van de 12e etappe te plaatsen. Daarom dus apart: Foto's van het gebak en de broodjes onderweg en van een slaperig dorpsplein van Weißensee.  Allemaal van gisteren dus...

Langs de Unstrut "in the middle of nowhere" zo maar een tuinhuisje met een paar houten banken onder de bomen en geweldig zelfgemaakt gebak!

Lunch bij de bakker in Heldrungen (in de Wasserburg Heldrungen is een Jeugdherberg met café, maar niets te eten te krijgen)

Markt Weissensee - het terras van het Café am Markt was nog open.

12e Fietsdag: van Naumburg naar Weißensee (Thuringen)

Op de camping in Naumburg lag een folder van de Unstrut-Radweg. De Unstrut mondt bij Naumburg uit in de Saale en is mede naamgever van het "Unstrut-Saale Weingebiet". De beschrijving van de Radweg zag er veelbelovend uit en zo besloten we vanochtend van de Saale af te buigen naar de Unstrut en deze rivier 190 km tot de bron te volgen.  Janine verheugde zich al op de Weinbar-s en Strausswirtschaften langs de route. Wat dat betreft was het een beetje een teleurstelling: het Weingebiet van de Unstrut beperkt zich tot de laatste 15 km van de rivier, tot de monding in de Saale. Daar waren wij 's ochtends al snel doorheen gefietst (en om 10 uur 's ochtends is er nog geen Weinbar open - als je daar al zin in zou hebben). Na de wijnbergen en wijnlandgoederen werd het dal van de Unstrut breder en kwamen we terecht in een agrarische gebied met stuk voor stuk schattige dorpjes met ieder voor zich een indrukwekkend raadhuis,  een fraai oud Romaans kerkje en een burcht op een heuvel. Wat dat betreft zeker de moeite waard en een fraaie route. Geen wijn onderweg dus, maar wel heerlijk zelfgemaakt gebak in een Gartencafé langs het fietspad en lekkere broodjes bij de bakker.

De Unstrut-regio is zeker een gebied met toeristische potentie. Maar die potentie wordt (nog?) niet echt benut. Het was zondag, misschien verklaart dat de rust, maar alle mooie plekjes waren volledig verlaten. We zijn een enkele andere fietser en een paar auto's van buiten de regio tegen gekomen, maar dat was het dan ook. Toen we vanavond in Weißensee met zijn tweeën op het terras aan een glas wijn zaten, vroegen we ons af waar de andere toeristen zijn. Zijn wij de enige toeristen die hier iets besteden?

Ps: het was ook weer erg warm vandaag.  We zijn een paar zwembaden gepasseerd en daar was het wel druk.

105 km gefietst.

Hobbels

De kwaliteit van het wegdek in Thuringen wil nog wel eens verrassen. Dit is aan de grens van wat nog te fietsen is.

Naumburg

We fietsen van feest naar feest. Vanavond  Schlagerfestival in Naumburg. Gelukkig hebben we nog een rustig plekje gevonden bij Weinbar am Wenzel.

De imposante Naumburger Dom - helaas gesloten op het moment dat wij de stad in zijn gefietst.

Naumburg was uitgestorven. Behalve op het marktplein dus.

Mooie wijnen bij Weinbar am Wenzel - het wijnlokaal is van een Nederlands-Duits echtpaar en heeft een mooi terras direct achter de kerk.

11e Fietsdag: van Uhlstadt naar Naumburg

Het karakter van de Saaleroute verandert geleidelijk van "Sportlich" naar "Familenfreundlich". Geen grote stijgingen, af en toe een korte steile helling, maar vooral lekker ontspannen fietsen. Tussenstop in Jena (foto 1). Veel kano-toerisme op dit gedeelte van de rivier (foto 2). Ondertussen zijn we van Thüringen in Sachsen-Anhalt gekomen. Beide Bundesländer maakten deel uit van de voormalige DDR.  Na 25 jaar is het verschil in levensstandaard tussen de Alte en de Neue Bundesländer niet zo groot meer. In een grote (industrie-)stad als Jena zijn nog wel sporen van 40 jaar planeconomie terug te zien. Vooral in de buitenrand van de stad. In het centrum is daar niets meer van te merken. 

Markt in Jena

Veel kanovaarders op de Saale. Een paar kilometer verderop komen de wijnbergen van de Saale-Unstrut-regio.

Tussenstop in Jena

Na alle kleine dorpjes en stadjes langs de Saale is Jena weer een echt grote (industrie- en studenten -) stad. Jena is de bakermat van de optische industrie van Carl Zeiss. Dat erfgoed wordt hier ook gekoesterd met verschillende musea. Smullen voor fotografie liefhebbers. Maar daarvoor moet ik hier toch een keer alleen terug komen. Samen houden we het nu bij een terras bezoek aan het historische marktplein.

10e Fietsdag: van Saalburg naar Uhlstadt

90 km heet, 1000 hm, fietsveer , Saale stuwmeer, heet!

SonneMondSterne: kamperen tussen 40.000 festivalgangers

Krantenfoto van het SMS festival: onze tent staat bij de rode stip. Nachtfoto: We sliepen direct tegenover het hoofdpodium. Muziek was zeker niet slecht. Toch nog goed geslapen. We waren blijkbaar best moe.

Meer foto's van SonneMondSterne: http://www.sonnemondsterne.de/shots/

Uitzicht gisteravond vanuit de tent...

9e Fietsdag: van Marktschorgast naar Saalburg

Donderdag: 

Vanaf Marktschorgast kwamen we vlot op de Saaleroute terecht. Aangezien we de rivier van de bron af stroomafwaarts zouden volgen, had ik verwacht dat het na het verbindingsstuk door het Fichtelgebirge weer ontspannen fietsen zou zijn: vooral naar beneden.  Dat was dus duidelijk verkeerd gedacht. De Saaleroute begint -(zoals ze dat hier noemen:) "Sportlich". De fietsroute  ging deze etappe flink op en neer en leek af en toe meer op een Mtb-parcours dan op een lange afstand fiets route. Per saldo zijn we vandaag 200 hoogtemeters gedaald, maar daarbij hebben we wel ook 1390 hoogtemeters geklommen. Gecombineerd met de hitte (temperatuur in de schaduw 34 graden) was het een pittige dag.

Toen we kort voor Saalburg aan een paar mannen vertelden dat we op weg waren na de camping in Saalburg,  begonnen ze te lachen en zongen ze een liedje: Sonne, Mond und Sterne. Wat blijkt: in Saalburg is het SMS festival aan de gang. Het hele dorp is een groot festival terrein met meer dan 40.000 bezoekers.  De camping ligt daar midden in. Gelukkig konden we toch een plekje op de camping krijgen. Na 110 km pittig fietsen hadden we geen zin om nog 30 km door te fietsen tot de volgende camping.

Een klein stukje van de festival-camping: 40.000 tenten...

Kampeerplek met zicht op de mainstage van het SMS-festival

...weer een eerste klas kampeerplek met zwemgelegenheid dus. Wel iets minder rustig dan de voorgaande campings. 

Theepauze in Schwarzenbach an der Saale

Gastvrij: we drinken thee in het tuinhuisje in de privé tuin van de bakker in Scwarzenbach.

8e Fietsdag: van Eschenbach naar Marktschorgast im Fichtelgebirge

Vandaag moesten we een verbinding zoeken tussen de fietsroutes rond de Naab en de Saale. Dat was even puzzelen, want tussen Naab en Saale ligt het Fichtelgebirge en dat is erg heuvelachtig met veel steile hellingen en relatief weinig doorgaande wegen. Via Bayreuth (bekend van Festspiele en Oper) is het gelukt: de route was niet lang (70 km), maar wel pittig met bijna 1000 hoogtemeters en hellingen tot wel 20 % steil. 

Onderweg zijn we dwars een steengroeve gekomen die nog vol in bedrijf is (indrukwekkend, zeer stoffig). De kampeerplek voor vanavond ligt aan een idyllisch natuurzwembad in het bos tussen de rotsen. Aanmelding voor een kampeerplek via telefoontje naar het gemeentehuis,  dat vervolgens met de badmeester belt om door te geven dat je welkom bent.

Marktschorgast tenslotte is wereldberoemd vanwege de "Schiefe Ebene " - een spoortechnische bijzonderheid.  Zie link:

https://de.m.wikipedia.org/wiki/Schiefe_Ebene_(Eisenbahnstrecke)

Fietsroute liep dwars door een steengroeve die nog volop in bedrijf was. Iets verderop werd het nog stoffiger en fietsten we tussen de grote kiepwagens onder draaiende transportbanden door. 

Het opera-gebouw van Bayreuth

Idyllisch kampeerplekje aan de Goldbergsee bij Marktschorgast

Fietsrouteknooppunt in Bayreuth

Duitsland is goed ontsloten met fietsroutes: Touristische Radwege en Fernradwege. Maar Duitsland kent geen uniform systeem van  fietsknooppunten zoals in Nederland (en Vlaanderen). Ieder Land en iedere (Deel)regio kent zijn eigen routes. Dat leidt tot een bonte mengelmoes van routeaanduidingen: nummers, letters, icoontjes, plaatjes etc. Soms is het een beetje puzzelen.

7e Fietsdag: van Teublitz naar Eschenbach in der Oberpfalz

Het was vandaag erg warm, droog en stoffig. Geen weer om je zwaar in te spannen. Maar uiteindelijk hebben we vandaag weer een mooie rit gefietst langs de Naab, de Haidenaab en de Creussen. Allemaal fietsroutes van het Bayrische Radwegenetz. Perfect bewegwijzerd en over heel rustige, vaak autovrije wegen en onverharde paden. Onderweg veel oude stadjes - het ene marktplein nog mooier dan het andere.
Ondertussen is 100 km onze standaard fietsafstand. Ook vandaag weer.  Campings zijn hier niet dicht gezaaid,  maar we staan nu weer prima aan een meer.

Foto: Nabburg

Spoorwegovergang op afroep

De fietsroute langs de Haidenaab kruist een paar keer het spoor.  Soms troffen we  gesloten spoorbomen aan die alleen op afroep open gaan. Je moet je melden bij een prehistorische Intercom installatie. Je duwt een hendel naar beneden. Dan hoor je een hele tijd niets, totdat een stem roept dat er een trein aankomt.  Iets later waarschuwt de stem je dat de spoorbomen open gaan.  En tot slot krijg je het verzoek of je alsjeblieft wilt melden als je het spoor bent overgestoken, zodat de spoorbomen weer gesloten kunnen worden. Mooi systeem.

6e Fietsdag: van Straubing aan de Donau tot Teublitz aan de Naab

105 km. Erg warm vanmiddag. En het wordt nog warmer: voor de komende dagen wordt een hittegolf verwacht. Foto: Verfrissing op het terras van de Eisdiele in Kallmunz - een van de vele schilderachtige stadjes langs de Naab.