Bij de tentplaatsen op de camping van Bertrix staan deze kleine huisjes. Van binnen helemaal leeg. Diagonaal past er een slaapmatje in. Vanavond slaap ik hierin. Hoef ik morgen geen natte tent in te pakken. En de fiets kan droog onder de luifel staan. Luxe!
In de middag heb ik alsnog aardig wat kilometers gefietst. De route was rustig, de dorpjes uitgestorven. Wolken en zon wisselden elkaar af. In de verte viel af en toe een bui. In de zon en uit de wind was het lekker. Langs de kant van de weg een stuk tarte au riz gegeten. Pas na 90 km kon ik in een café binnen wat drinken.
Verder bij de foto's: Dinant is bekend als de stad van de saxofoon. Wat Dinant met China heeft weet ik niet maar het ziet er vrolijk uit. Op de rots van Yvoir werd druk geklommen, je moet goed inzoomen om de klimmers op de foto te zien.
Afstand: 115 km, 1390 hm geklommen.
Of het aan de oude-mensen-ziek-en-zorg verhalen van mijn gastvrouw lag, of aan de natte fietsschoenen waarin de droge sokken gelijk weer vochtig werden, weet ik niet, maar van de vakantieroes van gisteren was bij de start vanochtend bij de start niet veel over.
Ik heb gisteren gelogeerd bij een oudere dame. Het was een "Vrienden op de Fiets" adres. Soms zit je dan erg in iemands privé sfeer waar je dat niet wilt. In dit geval kwamen daarbij allerlei kleine huisregeltjes en veel verhalen over ziektegeschiedenissen van diverse familieleden en levenspartners. Geeft niet, het was allemaal goed bedoeld en het is prima even luisterend oor te zijn. Maar soms staat je hoofd er gewoon niet naar. En dat natte fietsschoenen in een koude garage moeten blijven staan is toch echt wat minder.
Ik zeur. Maar het kostte vandaag even tijd om in de goede fiets stemming te komen.
Na de plensbuien van gisteren, met veel zand op de weg, had de fiets aandacht nodig. Ketting smeren, remmen schoon maken om geknars en gepiep weg te werken. Bovendien was de stuurrol door het gestuiter verzakt. In de regen had ik die gisteren alleen provisorisch opgebonden. In de beschutting van een bushokje in Namen heb ik de fiets een beurt gegeven. In de loop van de tijd kwamen er steeds meer mensen op de bus wachten. Dat leidde tot boeiende gesprekken half Frans, half Nederlands over de bestemming van de reis.
Zo kom je de ochtend wel door en mijn humeur werd al wat beter, maar opschieten met fietsen deed dit niet. Om 12 uur, na 25 vlakke kilometers, was ik pas in Dinant. Dinant blijft voor mij een speciaal plekje, 30 jaar geleden kwam ik er heel vaak. Het leek me lekker om herinneringen op te halen in de platselijke Boulangerie met een kop thee en tarte au riz. Dat was het dus ook. En deze bakker doet niet aan stukken taart. Dus ik heb gelijk een hele genomen. Met de overgebleven rest kom ik de Paasdagen makkelijk door.
Om 13 uur ben ik weer op de fiets gestapt en langs de Lesse de Ardennen in gefietst. Daarover een apart bericht.
Meteen de eerste dag al een lekker vakantie gevoel. Beter kan het niet. Vanochtend ben ik eerst met de trein naar Eindhoven gereden. Wel zo makkelijk, omdat de route die ik wil volgen (van Paul Benjaminse) daar begint, maar ook leuk om Nederland eens vanuit een andere hoek te verlaten. Door mijn eigen onhandige gedoe had ik een wat late start. In de trein op station Woerden ontdekte ik dat ik mijn fietshelm was vergeten. Maar toen reed de trein al weg. In Utrecht heb ik de trein terug naar huis genomen om de helm toch maar even op te halen. Stom, dat scheelt zo maar drie kwartier.
De route liep over een mooi vrijliggend fietspad langs het Van Abbe Museum en de High Tech Campus Eindhoven uit en dan dwars door de Kempen, over een oud spoorbaantracé door Belgisch Limburg, langs de fruitboomgaarden in de Haspengauw naar Namen.
Het was een afwisselende rit, gevarieerd landschap en voor een groot deel autovrij. De Belgen hebben de fietsinfrastructuur prima voor elkaar met een uitgebreid knooppuntnetwerk en prima bewegwijzering.
Erg onder de indruk was ik van Beringen-mijn. Ik kende de mijn van vroeger, maar de hele site is nu prachtig gerestaureerd en opengesteld voor bezoekers. Ook het dorp bij de mijn is monumentaal. De horeca is volledig turks. Helemaal ideaal voor deze thee drinker ;-)
Even afgezien van de constante tegenwind was het weer prima, alleen een beetje jammer van de regen het laatste uur... Zeiknat en flink afgekoeld reed ik Namen binnen. Daarom geen foto's van de Citadel. Ik overnacht bij een "Vrienden op de Fiets" adres in de stad. Na die plensbui van vanmiddag wel zo lekker. Morgen gaat het verder door de Ardennen en misschien ga ik nog wel kamperen ook?
Voor de statistiek: afstand 170 km, 500 hm.
Mok en bidon geven de richting aan voor de komende 4 weken. Vanavond ga ik de laatste spullen inpakken en aan de fiets hangen. Morgenochtend wil ik vroeg op pad. De bestemming voor de eerste dag is Namur/Namen in België. Dat klinkt al een best zuidelijk.
