Slotrit Villajoyosa - Torremanzanas / La Torre de les Maçanes en de kust

Rik is vandaag weer naar Nederland vertrokken. Linda en ik hebben nog een extra dag die we graag fietsen ;-) We zijn eerst omhoog gefietst langs de afdaling van gisteren. Dat was weer 30 km klimmen tot zo'n 1000 meter hoogte, maar deze route verliep veel minder geleidelijk en was met enkele steile passages een stuk pittiger. Ook stond er vandaag een frisse wind die het erg koud maakte. We waren erg blij met een koffiestop binnen, naast de warme kachel. Vanwege de kou besloten we niet door de bergen verder te rijden, maar af te dalen en langs de kust terug te fietsen. Daar was het inderdaad minder fris. En we sloten deze schitterende fietsweek af met een glas bier in de zon aan het strand.

Rondrit Villajoyosa - Port de Tudons en Port de Benifallim

Ons hotel in Villajoyosa ligt direct aan het strand. Als je vanaf het hotel de bergen in trekt gaat het per definitie omhoog. Vanochtend ging dit heel mooi geleidelijk: de route voerde 30 km lang constant langzaam stijgend naar de Port de Tudons op 1030 km hoogte. Twee jaar geleden hebben we deze col vanaf de andere kant beklommen. Boven aan de col is een driesprong. En hoewel we alle drie de route op de GPS hebben geladen ging het toch mis: Linda en Rik daalden af naar Alcoleya en ik naar Penaguila. Dat ontdekten we pas toen we weer beneden waren. Gelukkig bleken beide dorpjes niet ver uit elkaar aan dezelfde kant van de berg te liggen. Rik en Linda konden na een klein stukje doorfietsen de route in Penaguila zonder extra klimwerk weer oppakken. Het is vandaag overigens flink afgekoeld: gefietst met beenpijpen en beenstukken. Morgen neem ik handschoenen en wind/regenjack mee!

Etappe Muro - Villajoyosa

Na 2 ritten rond Muro stond vandaag weer een verbindingsetappe op het programma. Rik moest zijn auto verplaatsen, daarom kon hij niet met ons mee fietsen. Van Muro in het binnenland voerde de rit naar Villayojosa aan de kust. Dat betekende meer afdalen en klimmen en maakte het een ontspannen rit. Wel zorgden 2 wegversperringen onderweg voor wat spanning: zouden we er langs komen of niet? We hebben het er op gewaagd en het is gelukt. Maar dat was best spannend: door noodweer eerder dit jaar waren delen van de weg compleet weggespoeld. We zijn met de fiets in de ahdn voorzichtig langs de afgrond gelopen. Als we er niet langs waren gekomen, dan hadden we een grote omweg en veel extra hoogtemeters moeten maken.

Rondrit Muro d'Alcoi - Xativa met de Col Azafor/Coll de la Safor

Vandaag zijn we met zijn drieën gestart. Na het vertrek uit het hotel moesten we eerst een paar kilometer over de vluchtstrook van de snelweg fietsen. Dat rijdt niet echt prettig, maar er is geen andere route om van Muro naar Albaida te komen. En het mag hier dus wel. Tot Xativa was de route vandaag sowieso vrij druk en landschappelijk minder aantrekkelijk met veel bedrijfsterreinen langs de weg. In Xativa hebben we bij de dames van de bakkerij een lokale specialiteit uitgezocht voor bij de koffie op het terras van de buurman. Na Xativa werd het landschap fraaier en de wegen rustiger. Kort na de pauze splitsten de routes. Linda en Rik zijn volgens de kortere (80 km) route terug gefietst en ik heb solo de grote ronde (116 km) uitgereden. Aan het eind van de lange route vormt de laatste klim (Col Azafor) volgens de routebeschrijving een "mooie uitdaging". Ik wist niet wat ik daarvan kon verwachten, maar wilde het graag proberen. Col Azafor bleek een smalle verlaten weg dwars door een ongerept natuurgebied te zijn. De klim vanuit Villalonga is extreem steil (categorie Keutenberg maar dan een stuk langer) en het wegdek is deels erg slecht (kapot asfalt, kleine stukjes gravel). Ik heb genoten (en afgezien), maar het is op het randje van wat nog met de racefiets te doen is. Een mountainbike of gravelbike zou eigenlijk beter op zijn plaats zijn. Het asfalt aan de andere kant van de col (naar l'Orxa) is een stuk beter, maar het blijft in de afdaling oppassen met los grind in de bochten en er is geen vangrails. Voorzichtig dus. Pech moet je hier niet hebben: ik was er vrijwel alleen onderweg. Gedurende 15 km ben ik alleen een motorrijder (zie de foto hierboven) tegen gekomen, verder niemand.

Rondrit Pego

Vandaag hebben we gezelschap gekregen van Rik die een paar dagen mee fietst. Omdat Rik midden in de nacht was aangekomen zijn we pas later aan het begin van de middag gaan fietsen. Toch hebben we nog een mooie rit gemaakt. Vanuit Muro, dat op zo'n 500 meter hoogte ligt, zijn we eerst nog een kleine 200 meter geklommen om vervolgens door een lieflijk groen dal 30 km lang af te dalen tot Pego dat op zeeniveau ligt. Vervolgens mochten we alles wat we zijn afgedaald weer omhoog naar La Vall d'Ebo. Maar dat was een hele mooi geleidelijke klim met haarspeldbochten en een schitterend uitzicht op de kust.

Etappe Castalla - Muro d'Alcoy

Vandaag stond de eerste verbindingsetappe op het programma. Langs een mooie slingerroute zijn we van Castalla naar Muro d'Alcoy gefietst. Onderweg hebben we geluncht in de kantine van het multi-sportcomplex van Alcoi. Op deze zondagmiddag was het daar een levendige boel. Het was een komen en gaan van groepen die volgens een strak schema plaats namen aan gedekte tafels voor de zondagmiddag maaltijd met de hele familie. Wij mochten aan de bar een broodje eten en keken onze ogen uit. De tweede pauze was ook genieten, maar dan met een (alcoholvrij biertje) in de zon op een terrasje in Bocairent.

Dwars door de Siërra d'Aitana - Rondrit Castalla

De laatste week van maart fiets ik met Linda door het achterland van de Costa Blanca: de Siërra d'Aitana. We hebben een fiets-arrangement (nr. 5) geboekt bij Petro Ballemans van Casa Cameleon. De reis is verdeeld over 3 verschillende standplaatsen van waaruit we rondritten rijden. Op de transfer-dagen wordt de bagage vervoerd en fietsen we van standplaats naar standplaats. Gisteren zijn we aangekomen in Spanje. Petro heeft ons op het vliegveld van Alicante opgehaald. We overnachten de eerste 2 nachten in Petro's guesthouse bij Castalla. Vanochtend hebben we de huurfietsen uitgezocht en zijn we op pad gegaan voor de eerste rondrit. Een mooie rit van 100 km met twee colletjes (Puerto de Onil en Port del Moro) over rustige wegen door een afwisselend landschap.