Algarve - de tracks van januari en november 2015

Deze kaart geeft alle routes weer die ik met Alex in januari en november in de Algarve heb gefietst. Het zijn routes over verharde wegen die (redelijk) goed met de racefiets te doen zijn. Gedeeltelijk zijn het variaties op, en/of combinaties van, de routes die Primavera-reizen voor dit gebied heeft uitgestippeld. Onze etappes variëren in lengte van zo'n 50 tot ruim 100 km. De geklommen hoogtemeters lopen van 500 tot bijna 2000 meter per dag. De routes uit januari zijn rood weergegeven. De routes uit november zijn blauw. Waar de routes elkaar overlappen is de lijn wat dikker en iets minder helder blauw van kleur. Door de lijnen op de kaart aan te klikken komen de afzonderlijke dagetappes in beeld. Dat werkt het makkelijkste als de kaart in groot beeld wordt weergegeven (klik hiervoor op het icoon in de rechter bovenhoek).

Algarve revisited

Voor de tweede keer dit jaar ben ik naar de Algarve geweest. Ik wilde deze maand nog een week in de zon fietsen. Het moest niet niet te ver weg zijn, een beetje betaalbaar en vooral niet te veel geregel. Het bleek best lastig een fietsreis te vinden in november. Voor de meeste aanbieders stopt in oktober het seizoen in het Middenlandse zeegebied. De meeste georganiseerde trips voor racefietsers starten pas weer in januari. Daarbuiten valt wel wat te regelen, maar dat wordt dan "special-order". En dat hoefde nu ook weer niet. Primavera-reizen heeft het hele jaar door wielersportvakanties in de Algarve in het pakket. In januari is de Algarve met Primavera prima bevallen. Alex had ook tijd en zin mee te komen. De beslissing om weer samen naar Monte Gordo te vliegen was snel genomen en de reis zo geboekt.

In januari heb ik per dag verslag gedaan van onze fietstochten. In november hebben we ongeveer dezelfde routes gefietst. Soms net iets anders: omdat we inmiddels het gebied een beetje kennen, omdat ik deze keer mijn eigen GPS met een gedetailleerdere kaart bij me had, of gewoon omdat we voor de afwisseling bedacht hadden een route andersom te fietsen. Voor meer foto's en een uitgebreidere beschrijving van het gebied zie de berichten over de Algarve in januari.
Het weer was vergelijkbaar. In januari hebben we nog een paar regendruppels gehad. In november was het iedere dag droog en zonnig.  De dagen waren met 10 uur zonlicht ook ongeveer even lang: zon op rond 7.15, zon onder om circa 17.15 uur (een half uur verschoven ten opzichte van januari). Zelfs de temperatuur overdag was bijna hetzelfde: overdag tussen de 10 en 17 graden. Wel hadden we iets meer wind. Daardoor voelde het iets frisser bij de pauzes langs de weg.
Het verblijf was deze keer in Hotel Vasco da Gama.  Hotel Alcazar was iets moderner (want net gerenoveerd), maar ook in Vasco da Gama was het allemaal netjes geregeld (en ook in dit hotel wordt nu kamer voor kamer gerenoveerd).

Fietsen in de omgeving van Monte Gordo blijft genieten. In de heuvels ligt een fijnmazig net van aantrekkelijke wegen met vrijwel geen verkeer. Het wegdek is niet overal even glad, maar met wat opletten gaat het zelfs  met de smalle bandjes van de racefiets prima. We hebben op een totaal van 2000 km 1 keer lek gereden. Daar kan je dus niets van zeggen. Ondertussen kennen we wel iedere weg in een omtrek van 70 km rond Monte Gordo. Over een paar jaar komen we er graag nog eens terug. Volgende keer toch maar weer iets nieuws! (Hoewel, misschien eerder: ik wil ook graag een keer met de mountainbike naar Monte Gordo: onverhard is er ook heel veel te fietsen).

PZH-weekend Bouillon

In het laatste weekend van september toer ik met een groep collega's door de Ardennen. Het PZH-weekend is een traditie die al ruim 20 jaar stand houdt. Een enkeling doet vanaf het eerste jaar mee. Ik ben er zelf sinds 2003 bij. Ieder jaar wordt er een ander verblijf in de Ardennen, Luxemburg of de Eifel opgezocht. Dit jaar vond het PZH-weekend plaats in de omgeving van Bouillon.

Meer fotos van het weekend: hier

Monumentendag 2015 - "Fietstocht Stelling van Utrecht"

Dit weekend was het Open Monumentendag. In heel Nederland waren duizenden monumenten vrij toegankelijk voor het publiek. Daartussen ook monumenten die anders niet toegankelijk zijn. Het blijft een beetje vaag of Open Monumentendag nu één dag is, of een heel weekend. In Woerden zijn de meeste monumenten alleen op zaterdag open. Op zondag zijn ze gesloten. Maar dat is niet overal zo. 

Vandaag stond een Fietstocht langs de Stelling van Utrecht (onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie) op het programma van Open Monumentendag. Wegens "gebrek aan belangstelling" (te weinig aanmeldingen) bleek de fietstocht op zondag echter te zijn afgelast. Dat is natuurlijk nog geen reden om dan niet langs de Stelling te gaan fietsen. 

Bij het startpunt van de Fietstocht (= Fort aan de Klop) kreeg ik een folder met een beschrijving van de route mee. De route is natuurlijk ook zonder gids te fietsen. Ik werd wel gewaarschuwd dat de forten dus, anders dan bedoeld, maar beperkt toegankelijk zouden zijn. Geeft niet: er bleven er genoeg over. Elf forten is namelijk veel te veel om op 1 dag te bezichtigen (9 = het aantal dat in de folder beschreven is. Op de terugweg naar Woerden kwam ik nog langs 2 andere forten: 11 forten in totaal dus). Het was leuk de route uit de folder te volgen. Ook al kom ik hier regelmatig, het fietst "anders" en ik heb toch weer een paar "nieuwe" onderdelen van de waterlinie en fietspaden ontdekt. 

Staatsbosbeheer had de poort naar Fort Ruigenhoek geopend. Diverse gebouwen konden van binnen worden bekeken. Zonder licht moest dat gedeeltelijk op de tast.

In Fort aan de Klop zit tegenwoordig een brasserie met terras en je kunt er ook kamperen.

Of het helemaal de bedoeling is dat deze bunkers van graffiti zijn  voorzien  weet ik niet. Maar het ziet er wel goed  uit bij Fort Ruigenhoek. 

In Fort Voordorp was een festival van het tijdschrift Happinez aan de gang. Er liepen vooral dames van middelbare leeftijd in bont gekleurde kleren rond: op zoek naar de (spirituele) weg dus. Door de luidsprekers op het terrein galmden de instructies van een yoga-leraar: "Downward Dog, Mountain Pose, Warrior...".

Op Fort Hoofddijk zijn de botanische tuinen van de Universiteit Utrecht gevestigd. Een kleurrijke groene oase midden op de Uithof.

Fort bij Rijnauwen is altijd gesloten als ik er kom. 

Zoek de verschillen: de vernieuwe MTB-route Amerongen

De mountainbikeroutes in Nationaal Park de Utrechtse Heuvelrug zijn dit jaar grondig onder handen genomen. In Zeist is er een nieuwe route bij gekomen en de bestaande routes zijn verbeterd. Vandaag heb ik met Alex de routes van Leersum en Amerongen gereden. De route van Leersum is niet veranderd. De paden hebben wel een grondige onderhoudsbeurt gekregen: er is is veel nieuw zand in de route gebracht om  sporen en diepe gaten te repareren. De route lag er vandaag keurig bij. In de Amerongse route zijn de veranderingen ingrijpender. Deze route is niet alleen gerepareerd, maar ook gedeeltelijk verlegd. De modderpoelen bij de toegang tot de route ter hoogte van Dierenasiel de Hazenberg aan de Bergweg worden nu met een mooi aangelegde slinger omzeild. Aan de oostzijde van het parcours zijn brede paden en lange rechte stukken vervangen door meer uitdagende stukken singeltrack.

De combinatie van de Leersumse en Amerongse MTB-route is al jaren mijn favoriete Nederlandse Mountainbikeroute. De route is er alleen nog maar mooier op geworden. De verbeteringen komen overigens wel tegen een prijs(je): vanaf 2015 is een jaarvignet van 7,50 euro verplicht bij gebruik van de MTB-routes op de Heuvelrug.

Geel = route 2015, Blauw = route 2013

Oetztaler Radmarathon 2015 - Kramp...

Het was een prachtige dag. In de geschiedenis van de Oetztaler Radmarathon heeft de race niet eerder op zo'n mooie zonnige dag plaats gevonden. Toch heb ik de finish van de Oetztaler gisteren niet gehaald. Ik kreeg zo veel last van kramp in de bovenbeenspieren (quadriceps), dat ik na 159 km besloot niet verder door te fietsen. Tot de finish was het "maar" 80 km verder, alleen  zit daarin nog wel de slotklim (van 30 km en 2000 hoogtemeter) naar het Timmelsjoch. Dat zag ik met de benen van gisteren niet zitten.  

Het eerste stuk van de Radmarathon liep prima. Na de beklimming van de Kühtai- en de Brenner-pas en met 121 km in de benen, lag ik perfect op schema. In de laatste meters van de klim  naar de Brenner werd ik verrast door een heftige krampscheut in het linker (boven)been. Ik dacht (hoopte) dat het over zou gaan, en ben rustig doorgefietst tot de verzorgingspost op de Brenner (dat was niet ver meer - nog geen kilometer). Bij de verzorgingspost ben ik van de fiets gestapt om de benen even te strekken en wat te eten en te drinken. In de afdeling na de Brenner was de kramp verdwenen. Helaas kwamen de krampscheuten bij de klimming van de Jaufenpas in heftiger vorm terug. Nu zowel links als rechts. De kramp was zo heftig dat de benen "in het slot schoten" - de knie vast zat. Ik ben afgestapt en voorzichtig een stukje naast de fiets gaan lopen (dat doe ik nooit!) om de benen te ontspannen. Dat herhaalde zich 3 tot 4 keer tijdens de klim naar de Jaufenpas (15 km, 1130 hm). De kracht en het tempo waren er helemaal uit. Hoewel ik op dat moment nog nog (net) binnen de tijdslimiet reed, zag ik op zo'n manier door"fietsen" niet meer zitten. 

Op de verzorgingsplaats boven aan de Jaufenpas stonden bezembussen klaar om fietsen en fietsers in te zamelen. Ik heb de fiets afgegeven. Met enkele tientallen lotgenoten heb ik op het bankje gewacht tot een taxibus me terug zou brengen naar  het startpunt. Dat werd een lange reis. Onder aan de pas moesten we namelijk meer dan 2 uur wachten op een grotere bus richting Sölden. Het was lekker weer en op een terras in de schaduw en met een leuke groep medefietsers werd het nog een gezellige middag ook. Natuurlijk had ik de rit liever helemaal uit gefietst. Maar dat zat er gisteren dus (weer) niet in. Helaas. 

(nog) fris aan de start om 6 uur 's ochtends (foto's van de start: Janine)

De uitvallers wachten op de bezemwagen op de Jaufenpas

Busjes rijden af en aan om fietsen en fietsers op te halen



zo ziet de bezembus er van binnen uit...

toch nog een mooie rit: van Sölden over Kühtai, Innsbruck, Brenner tot aan de Jaufenpas: 159 km, 3100 hm.

Venter Tal en Rofenhöfe

Terwijl in Sölden steeds meer fietsers binnen druppelen voor de Ötztaler Radmarathon zijn Janine en ik vandaag het dal van Vent in gefietst tot aan de Rofenhöfe. Het is lekker even weg te zijn van de drukte in Sölden. Het is leuk om al die sportieve fietsers door het dorp heen en weer te zien lopen, maar ik word er ook een beetje zenuwachtig van. Het zijn allemaal van die extreem afgetrainde types met professionele racefietsen, die aan de Radmarathon meedoen. Bovendien rijden de organisatie, de "Rennleitung" en allemaal materiaalwagens af en aan door Sölden. "Wat doe ik daar tussen? Is het niet te hoog gegrepen?" Het zal best meevallen, maar het is toch een beetje intimiderend.

Bovendien is het veel te mooi weer om in het dorp te blijven hangen. Het dal van Venter Ache is één van de mooiste plekken in het Ötztal. Fietstechnisch is het ongeveer net zo veel klimmen als gisteren (Hoogste punt 2030 m). Maar omdat de klim veel geleidelijker verloopt is het een stuk ontspannender fietsen. Vent  ligt aan het eind van het dal en is een populair startpunt voor wandelroutes de bergen in. Er is niet veel gemotoriseerd verkeer het dal in, dus dat is rustig fietsen.

Vorig jaar zijn we ook op de zaterdag voor de Radmarathon het dal van vent ingefietst. Toen regende het echter en waren we er bijna alleen. Met het mooie weer van vandaag waren er veel wandelaars en  racefietsers onderweg. De meeste racefietsers fietsten echter niet verder dan Vent. Wij zijn nog een stukjr doorgefietst. Tot aan de Rofenhöfe is de weg nog verhard. Daarna kan je alleen op de Mountainbike verder. Voor ons was het genoeg. Na een lunch bij Berggasthof Rofenhof en een blik op de hangbrug van Vent zijn we weer afgedaald naar Sölden. Ik was mooi op tijd terug om me rustig klaar te maken voor de grote rit morgen. Vroeg naar bed en morgen vroeg (5.00 uur) opstaan om op tijd aan de start te staan.  

Hochsölden

Dit weekend ben ik in het Ötztal voor de Ötztaler Radmarathon. In de aanloop naar de grote rit op zondag vier ik met Janine een paar dagen vakantie. Na het ophalen van het startbewijs en een lekkere lunch op het balkon van ons appartement zijn we vanmiddag naar Hochsölden gefietst. Hochsölden is vooral een wintersportdorp. Het dorp is in deze periode nagenoeg geheel uitgestorven. De hotels, restaurants en winkels (verder is er niets) in Hochsölden zijn in de zomer gesloten. Alleen de Almhütte Sonnblick is geopend. Sonnblick is een heerlijke plek om lekker lui op het terras te liggen. En met zo'n uitzicht is dan zelfs de Tiroler hoempapa-muziek van de bar te genieten ;-)

Om in Hochsölden te komen moet je vanuit Sölden eerst wel een stukje omhoog fietsen. Het is niet ver, maar de weg omhoog is wel steil met een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 11%. Dat is zo steil dat zelfs op het lichtste verzet mijn hartslag nog snel omhoog schoot. 

Voordeel van het feit dat Hochsölden zomer's geen populaire toeristische attractie is, is dat de weg er naar toe lekker rustig is. 

Totale afstand: 20 km, 760 hm geklommen (van 1330 tot 2090 meter). 

Zomervakantie 2015: kaart en (route)data

Tijdens de fietstocht door Duitsland heb ik redelijk consequent mijn nieuwe Garmin-GPS gebruikt. Het apparaat bleek erg handig onderweg en heeft zoveel geheugen dat je de hele route tot in detail is vastgelegd.

• 13 dagen gefietst
• totale afstand: 1275 km
• gemiddelde dagafstand: 98 km
• gemiddelde snelheid bewogen: 17,2 kmh
• totale tijd bewogen: 2 dagen 21:28:37
• totale stijging: 9145 hm
• totale daling: 9423 hm
• hoogte minimaal: 77 m
• hoogte maximaal: 864 m

NB: Deze statistieken wijken enigszins af van de data van de ingesloten track. Het originele bestand was te groot om op Google Maps te plaatsen en is daarom gefilterd (van 60.000 naar 2000 punten), daardoor verschillen de totalen iets van de trackdata.

Terug in Nederland

Omdat we volgende week weer aan het werk moeten en in Woerden ook nog een paar dingen te regelen zijn, hebben we gisteren in Mühlhausen de trein genomen op weg naar de Nederlandse grens. In de Duitse regionale treinen kun je zonder reservering je fiets mee nemen. Maar het was nog een hele trip: van half tien 's ochtends tot half zes 's avonds,  4 overstappen en dat voor een afstand van hemelsbreed 250 km...

Gisteravond bij Irene in Epe gegeten (met Achim , Angelique en Erica) en gelogeerd, zojuist in Enschede geluncht met Susanne en Ronald. We zijn weer helemaal thuis 😉

Camping und Stadtbad am Schwanenteich

De camping in Mühlhausen ligt in een stadspark, mooi centraal vlakbij het historische centrum van de stad. Vroeger was er ook een openluchtzwembad, maar dat is al jaren in onbruik. De Thermen (uitbater van het sjieke binnenbad- en wellness-complex in Mühlhausen) heeft namelijk de hele Freizeitanlage opgekocht en verpacht nu alleen nog de camping. De Thermen houdt het openluchtzwembad uit concurrentie-overwegingen gesloten. Voorstelbaar, maar wel jammer.

De camping is prima uitgerust met overdekte kook gelegenheid en rustig: 5 kampeerders,  allemaal Nederlanders.

13e Fietsdag: van Weißensee naar Mühlhausen in Thuringen

Met dank aan de Wifi van het "Brauhaus zum Loewen" in Mühlhausen (zie de laatste foto hieronder) voor de gelegenheid om weer een flink aantal foto's te uploaden (zie ook berichten van de vorige etappes met deels nieuwe foto's).

De tweede etappe langs de Unstrut-Radweg was een consequente voortzetting van de eerste: ontspannen fietsen over rustige wegen langs slaperige dorpjes. Verschil met gisteren was dat je meer vergezichten had en dat er ook meer kloosters langs de route opdoken. Voor een deel valt de Unstrut-Radweg samen met de Luther-weg die langs de hoogtepunten van de reformatie leidt. Luther was erg actief in deze regio. Dat is niet vreemd want plaatsen als de Wartburg, Erfurt en Wittenberg zijn hier niet ver vandaan.

Nadeel van de slaperige dorpjes is dat je soms nogal ver moet doorfietsen voor een kopje thee met gebak. We kwamen het eerste terrasje vandaag pas na 50 km tegen in Bad... Maar de Unstrut-Radweg fietst lekker door (prima bewegwijzerd,  goede paden, geen steile hellingen) zodat die koffie pauze toch al rond een uur of elf kwam. Dus zo'n probleem was dat niet. Ook wat de hitte betreft was het wel handig om de grootste afstand al vroeg in de ochtend af te leggen.

Eindpunt van de dag was Mühlhausen.  Een grote stad met een indrukwekkende verzameling prachtig gerestaureerde kerken, een middeleeuws raadhuis, een intacte stadswal,  middeleeuws stratenpatroon. Maar naast deze prachtige monumenten ook nog heel veel historische panden in verregaande staat van verval. Het is een stad die veel te groot is voor zijn bewoners. Als je af gaat op de grootte van de stad zou je minstens 60 of 70 duizend inwoners verwachten.  Er wonen echter maar 33.000 mensen. Kortom: er zijn veel te veel huizen in deze stad. Te weinig mensen (en geld) om alles mooi op te knappen. 

Afstand: 80 km.

Stadtmauer mit Innerem Frauentor

Mariënkirche

Mooie panden, maar in verregaande staat van verval - direct tegenover de Mariënkirche

Divi-Blasii Kirche (Johan Sebastian Bach was in 1708/09 organist in deze kerk).

Brauhaus zum Löwen is minder oud dan het lijkt: het historische pand (1707-1713 gebouwd) was een Apotheek. In 1992/93 omgebouwd tot Gasthof met eigen brouwerij. 

Foto's van zondag

Sinds vorige week donderdag (met het SMS festival in Saalburg) blijft het een beetje behelpen met Wifi en oplaadpunten voor mobieltjes. Ik post berichten met foto's bij voorkeur als ik Wifi toegang heb. Data via 3G blijft vrij kostbaar in het buitenland.  Daarom post ik onderweg nog wel eens concept berichten met foto's en een tekst in steekwoorden die ik dan later weer bewerk. Of ik plaats achteraf foto's bij de berichten van een paar dagen terug. Meestal gaat dat goed, soms laat de techniek me in de steek. Vandaag (maandag) lukte het bijvoorbeeld niet om deze foto's bij het verslag van de 12e etappe te plaatsen. Daarom dus apart: Foto's van het gebak en de broodjes onderweg en van een slaperig dorpsplein van Weißensee.  Allemaal van gisteren dus...

Langs de Unstrut "in the middle of nowhere" zo maar een tuinhuisje met een paar houten banken onder de bomen en geweldig zelfgemaakt gebak!

Lunch bij de bakker in Heldrungen (in de Wasserburg Heldrungen is een Jeugdherberg met café, maar niets te eten te krijgen)

Markt Weissensee - het terras van het Café am Markt was nog open.

12e Fietsdag: van Naumburg naar Weißensee (Thuringen)

Op de camping in Naumburg lag een folder van de Unstrut-Radweg. De Unstrut mondt bij Naumburg uit in de Saale en is mede naamgever van het "Unstrut-Saale Weingebiet". De beschrijving van de Radweg zag er veelbelovend uit en zo besloten we vanochtend van de Saale af te buigen naar de Unstrut en deze rivier 190 km tot de bron te volgen.  Janine verheugde zich al op de Weinbar-s en Strausswirtschaften langs de route. Wat dat betreft was het een beetje een teleurstelling: het Weingebiet van de Unstrut beperkt zich tot de laatste 15 km van de rivier, tot de monding in de Saale. Daar waren wij 's ochtends al snel doorheen gefietst (en om 10 uur 's ochtends is er nog geen Weinbar open - als je daar al zin in zou hebben). Na de wijnbergen en wijnlandgoederen werd het dal van de Unstrut breder en kwamen we terecht in een agrarische gebied met stuk voor stuk schattige dorpjes met ieder voor zich een indrukwekkend raadhuis,  een fraai oud Romaans kerkje en een burcht op een heuvel. Wat dat betreft zeker de moeite waard en een fraaie route. Geen wijn onderweg dus, maar wel heerlijk zelfgemaakt gebak in een Gartencafé langs het fietspad en lekkere broodjes bij de bakker.

De Unstrut-regio is zeker een gebied met toeristische potentie. Maar die potentie wordt (nog?) niet echt benut. Het was zondag, misschien verklaart dat de rust, maar alle mooie plekjes waren volledig verlaten. We zijn een enkele andere fietser en een paar auto's van buiten de regio tegen gekomen, maar dat was het dan ook. Toen we vanavond in Weißensee met zijn tweeën op het terras aan een glas wijn zaten, vroegen we ons af waar de andere toeristen zijn. Zijn wij de enige toeristen die hier iets besteden?

Ps: het was ook weer erg warm vandaag.  We zijn een paar zwembaden gepasseerd en daar was het wel druk.

105 km gefietst.

Hobbels

De kwaliteit van het wegdek in Thuringen wil nog wel eens verrassen. Dit is aan de grens van wat nog te fietsen is.

Naumburg

We fietsen van feest naar feest. Vanavond  Schlagerfestival in Naumburg. Gelukkig hebben we nog een rustig plekje gevonden bij Weinbar am Wenzel.

De imposante Naumburger Dom - helaas gesloten op het moment dat wij de stad in zijn gefietst.

Naumburg was uitgestorven. Behalve op het marktplein dus.

Mooie wijnen bij Weinbar am Wenzel - het wijnlokaal is van een Nederlands-Duits echtpaar en heeft een mooi terras direct achter de kerk.

11e Fietsdag: van Uhlstadt naar Naumburg

Het karakter van de Saaleroute verandert geleidelijk van "Sportlich" naar "Familenfreundlich". Geen grote stijgingen, af en toe een korte steile helling, maar vooral lekker ontspannen fietsen. Tussenstop in Jena (foto 1). Veel kano-toerisme op dit gedeelte van de rivier (foto 2). Ondertussen zijn we van Thüringen in Sachsen-Anhalt gekomen. Beide Bundesländer maakten deel uit van de voormalige DDR.  Na 25 jaar is het verschil in levensstandaard tussen de Alte en de Neue Bundesländer niet zo groot meer. In een grote (industrie-)stad als Jena zijn nog wel sporen van 40 jaar planeconomie terug te zien. Vooral in de buitenrand van de stad. In het centrum is daar niets meer van te merken. 

Markt in Jena

Veel kanovaarders op de Saale. Een paar kilometer verderop komen de wijnbergen van de Saale-Unstrut-regio.

Tussenstop in Jena

Na alle kleine dorpjes en stadjes langs de Saale is Jena weer een echt grote (industrie- en studenten -) stad. Jena is de bakermat van de optische industrie van Carl Zeiss. Dat erfgoed wordt hier ook gekoesterd met verschillende musea. Smullen voor fotografie liefhebbers. Maar daarvoor moet ik hier toch een keer alleen terug komen. Samen houden we het nu bij een terras bezoek aan het historische marktplein.

10e Fietsdag: van Saalburg naar Uhlstadt

90 km heet, 1000 hm, fietsveer , Saale stuwmeer, heet!

SonneMondSterne: kamperen tussen 40.000 festivalgangers

Krantenfoto van het SMS festival: onze tent staat bij de rode stip. Nachtfoto: We sliepen direct tegenover het hoofdpodium. Muziek was zeker niet slecht. Toch nog goed geslapen. We waren blijkbaar best moe.

Meer foto's van SonneMondSterne: http://www.sonnemondsterne.de/shots/

Uitzicht gisteravond vanuit de tent...

9e Fietsdag: van Marktschorgast naar Saalburg

Donderdag: 

Vanaf Marktschorgast kwamen we vlot op de Saaleroute terecht. Aangezien we de rivier van de bron af stroomafwaarts zouden volgen, had ik verwacht dat het na het verbindingsstuk door het Fichtelgebirge weer ontspannen fietsen zou zijn: vooral naar beneden.  Dat was dus duidelijk verkeerd gedacht. De Saaleroute begint -(zoals ze dat hier noemen:) "Sportlich". De fietsroute  ging deze etappe flink op en neer en leek af en toe meer op een Mtb-parcours dan op een lange afstand fiets route. Per saldo zijn we vandaag 200 hoogtemeters gedaald, maar daarbij hebben we wel ook 1390 hoogtemeters geklommen. Gecombineerd met de hitte (temperatuur in de schaduw 34 graden) was het een pittige dag.

Toen we kort voor Saalburg aan een paar mannen vertelden dat we op weg waren na de camping in Saalburg,  begonnen ze te lachen en zongen ze een liedje: Sonne, Mond und Sterne. Wat blijkt: in Saalburg is het SMS festival aan de gang. Het hele dorp is een groot festival terrein met meer dan 40.000 bezoekers.  De camping ligt daar midden in. Gelukkig konden we toch een plekje op de camping krijgen. Na 110 km pittig fietsen hadden we geen zin om nog 30 km door te fietsen tot de volgende camping.

Een klein stukje van de festival-camping: 40.000 tenten...

Kampeerplek met zicht op de mainstage van het SMS-festival

...weer een eerste klas kampeerplek met zwemgelegenheid dus. Wel iets minder rustig dan de voorgaande campings.